esmaa
@kafayiyiyersin
instagram: @/imwitzsche
Ondokuz Mayıs Üniversitesi
10 Mayıs
93 okur puanı
Aralık 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Bana güvenmeyenlerle karşılaştığımda, tek başıma kaldığımda, elimi kolumu bağlayan bir tür boşlukta hissediyorum kendimi. Bu halimi tam da anlayabilecek kişisin sen en ufak bir iltifat, övgü istemiyorum, birileri gelip beğenmedikleri işlerime bakıp ‘beğendim’ desinler istemiyorum; hayır, istediğim, kötü bir iş karşısında bozum olmayacak, gerçek, akıllı bir içtenlik... İstediğim, yaptığım bir iş altı kez kötü çıkarsa ve ben cesaretimi yitirmeye başladığımda, ‘şimdi yeniden, yedinci kez denemelisin’ diyebilecek biri... Gereksindiğim ve onsuz yapamayacağım yüreklendirme nedir, anlıyorsun ya... Sanıyorum sen bunu çok iyi anlarsın ve bana sonsuz yardımın dokunur.
312 syf.
·
Puan vermedi
·
3 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Gençken yapmak istediğim pek çok şey vardı, Poppy gibi uzun ve gönüllülüğe dayalı gezilere çıkmak istemiştim. Bir ce maate atandıktan sonra bu düşünce imkânsız hale gelmişti. Eğer özgür olsaydım, Etiyopya’daki kıtlık için bir şeyler yapmaya ça lışabilirdim. Bir sene yaz aylarını Belarus’ta İngilizce öğreterek geçirebilirdim. Belki de Kenya’da bir kuyu açardım. İstediğim zaman, istediğim yere gidebilirdim.
Herhangi biriyle.
Pekâlâ, herhangi biriyle gitmezdim çünkü gözlerimi kapatıp Pokot’un tozlu ovalarını ya da Belarus ormanlarını düşündü ğümde, kaybettiğim geleceklerin hayallerinde yanımda sadece tek bir kadın vardı. Kısa boylu, zayıf, siyah saçlı ve kırmızı du daklı bir kadın. Bazılarında benimle su taşıyordu, bazılarında çocuklara yeni defterler götürüyordu. Belki de toplantılarda bir likte yürümek için parmaklarımızı birleştirirken güneş gözlükle riyle bana bakıyordu. Belki de hamakta üstüme uzanıyordu, ha mağın teninde bıraktığı elmas şeklindeki izleri görebiliyordum.
Kim bilir, belki de sert bir yatakta birbirimize doğru kıvrılmış- ken soğuk bir yatakhaneyi paylaşıyorduk.
Bu, Tanrı’nın koşulsuz sevgisinden çok bir bağımlılığın ihtiyaçla yakarmasına benziyordu.
için.İncil’e eklenen sözler şunlardı:
“Kadın, sessizliği ve uysallığı öğrenmelidir. Kadının ne ders vermesine ne de erkeğin üzerinde yetki sahibi olmasına izin vermeyeceğim.
Suskun olacak ve sessiz kalacaktır. Çünkü önce Âdem sonra Havva yaratılmıştır.”
Hypatia öyle bir korku salmıştı ki düşmanlarının yüreğine; Hypatia’dan kurtulmak için, günaha girme pahasına, İncil’e sözler ekleyip bunları da Tanrı’nın sözleri diye insanlara pazarlamaktan çekinmediler.
Etraflarında su akmaya devam ederken bir barajı parmaklarıyla tıkamaya çalışıyor gibilerdi. Rin bir an için bile dikkatleri dağılırsa boğulacaklarından korkuyordu.
Bu gerçekten şaşırtıcı mıydı? Nezha'nın sesini duyunca bile nostalji Rin'in göğsünü tırmalıyordu. O da bu yakınlığı geri istiyordu. Otuz saniye önce onu öldürmeye hazır olmasının önemi yoktu. Sesi, varlığı kalbini ağrıtıyordu. -çaresizce bir an için etraflarındaki savaşın durmasını, anlık bir ateşkesle yeniden arkadaş gibi konuşabilmelerini diledi. Bir kerecik.
"Bu akşam," diye onayladı Kitay uzanıp ona kısa ama sıkıca sarılırken. Dudakları Rin'in kulağına dokundu. "Bu işi batırma."
"Söz veremiyorum." Rin kıkırdadı. Gülmeli, tedirginliğini nasır tutmuş mizahla gizlemeliydi yoksa korkudan parçalanacaktı.
"Sadece bir gün canım, beni fazla özleme."
Kitay gülmedi.
"Aşağı in. Dinle, Rin. Orada ne olduğu umrumda değil. Bana geri dön."
Ve haklıydı, kaderini kendinden daha güçlü insanların eline terk etmemesi gerektiğini öğrenmiş olmalıydı.
Aniden Kitay kıkırdamaya başladı. "Ne?" diye sordu Rin. "Bu çok zekice, Nezha'ya hakkını vermeliyiz, cidden. Yalnızca onun avantajına olanlar kalana dek önem taşıyan faktörleri azalttı. Satranç tahtasındaki neredeyse tüm oyuncuları attı."
"Ama?" diye bastırdı Rin.
"Bir şeyi unuttu. Ben satrançta hep canına okurdum."
Onları henüz ikna edememişti. Gözlerindeki süpheyi görüyordu -itiraz etmemiş olabilirlerdi ama hoşlarına gitmemişti.
"Her gün acıyla, endişeyle, korkuyla mücadele ediyorum ve hastalığımı hafifletmenin tek yolunun sanat eseri yaratmaya devam etmek olduğunu gördüm."