Ve yine bir Özge Erkin kitabı yine şiir gibi bir anlatım yine duygusal yaşanmışlıklar ve kalbimin bir köşesine düşen gözyaşı.
Mahir' in hayatini okuduk ki ah ne duygu yüklü yaşanmışlıklara şahit olduk. Mahir çileler çeken bir anne ile baba sıfatının bile yakışmadığı adi bir adamın oğlu olarak gözlerini açar dünyaya ve acının çemberinden geçer. Babasının elinden annesini kurtaramaz ve yapması gerekeni yapar. Ama suçluluk hissi onu hiç bırakmaz. Artik omuzlarında birde canının yarısını bulma yükü binmiştir.
Yolu Devran ile karşılaşır ki iyi ki dediğim olaylardan biri. Devran ona hayatına yön vermesine yardim eder. Zaman ona hem kardeşini buldurur hemde aşkı tattırır.
Gönlüne bir de oğul sevgisi düşer ki yüzün gülsün artik Mahir derken kader buna izin vermez. Geçmiş peşini bırakmaz.
Ah ah ne desem ne yazsam. Okurken gözlerimden yaşlar aktı. Içim acıdı, kalbim sanki durdu.
Gönlü temiz, herşeyin iyisine layık bir adam Mahir. Hayat ona çok çektirdi. Mutluluk haram oldu.
Kitabın son sayfasını da kapatınca buruk bir şekilde kaldım. Böyle sonlara alışık degilim ve beklemiyordum daha önce okuduğum özge kitaplarına göre.
Okuyan herkesi etkileyecek bir kitaptı. Umarim sonraki kitaplarda kalbimizde çiçek açacak olaylara da şahit oluruz. Yoksa kalbim dayanmayacak.
Sevdiğim, okurken cümlelerin icinde kayboldugum bir kitaptı. Keşke böyle bitmeseydi☹
Frida Kahlo
Nilgün Marmara
