Kalemimden dökülenler...
❣️Sevgili kalbim bunlar sana olan öğütlerim: Giriş: Seninle bir çeyrek asır bitti. Tüm mevsimleri gördün. Yaprak döktüğün de oldu, yeşerdiğin de. Kangren olmuş hayallerini kesip gerçeklerle yaşamayı da öğrendin. Gemileri yakmayı, kördüğüm olan ipleri kesmeyi öğrendin. Ne kadar yansa da yüreğin başkasının söndürmesini beklemeden kendi cehennemini de sevdin. Yandım diye feryad ederken için ham bir yemiş olduğunu farkettin. Savaştığın da oldu, yaralar aldığın da. Sabah kalktın, güneş gibi yeniden doğdun. Sen kendine herşey oldun. Fırtınalar koparken derinlerinde, meltemlere de yön verdiğin oldu. Hülasa, çarpık bir kentleşme gibiydin: Düzensiz ve karışık.
🫀Ey kalbim! Bu ne dağınıklık toparla biraz kendini. Çünkü biz şimdi seninle bir hürriyeti bölüşeceğiz.
✋Gelişme: Kendim, kendi ellerimle, kendi kendime; kendi kalbimi doğurtacağım bir EBE eliyle.
🌾Sonuç: Ve son olarak "Dün öldüm, henüz yaşamadım, yarın doğacağım."
Saliha Akyol 8/12/2021
Kasvetli bir gecede şair 'in kalemimden dökülenler..
Gönlümü alsaydın, ömrümü verirdim,
Şimdi ömrünü versen, gönlümü alamazsın!..
Kaçmak
Gözlerimi kapatıp usulca kaçmak istiyorum kendimden . hissettikkerimden hayal kırıklıklarimdan ulasamadigim sevgi dolu cümlelerden, düne giden aklımdan yarınla dolu endişelerimden kaçmak istiyorum.senden sensizlikten ,kalbimi acıtan bütün kaygilarimdan kaçmak istiyorum. Olacaklardan olması mümkünken olmayacak olanlardan kaçmak istiyorum. Ulaşmaya çalışamadigim sevdigim tüm düş kırıklıklarindan kaçmak istiyorum kacamadiklarimdan kaçmak istemediklerimden degistiremediklerimden kaçmak istiyorum sana giden yolların kapandığı tüm kapilardan uzaklaşmak istiyordu içim ...
kendi kalemimden dökülenler💁
❗Kendi kalemimden dökülenler...
Sabrı ektiğim topraklarımı suluyorum Sakinliğimle...
Susuyorum Sessizliğimin en derinliğiyle...
Saçmalık dolu kahkahalar geliyor ardından,
Veee seviyorum Samimiyetimin en sağlam Sonsuzluğun da!....
GECENİN EN SİYAHI...
Kalemimden Dökülenler
Gizleyemiyorum
Çoktandır böyle
Bir ben bir o
Gecenin ortasında
Savruluyorum
Beynimin içinden geçenleri
Bir ben bir o
Anlıyor
Kalemimden dokulenler
Duyguzuluk bitiş noktasidir iyi duygular duygusuzluktan uzaklaştırır kötü duygular duygusuzluga yaklastirir
Maximum duygusuzluk ölüm anidir
Kalemimden Dökülenler
sahaf gezmek.. yıllanmış ve nice yaşanmışlıklar barındıran kitaplar içinde kaybolmak..
Kendi kalemimden dökülenler :)
Bir sözüyle mutlu olduğum insanlar da vardı , bir sözüyle tüm hayallerimin yıkılmışlığı da ... Her şeye rağmen sevmeye devam ettiklerimde oldu , bir daha güvenemeyeceklerim de... Fakat kimse senin kadar arada bırakmamıştı beni ;hem bir olgun insan kadar kırgın hem de bir çocuk kadar seninle didişmeye hevesli... Sana bir o kadar yakın bir o kadar da uzak! Kısacası kafası karışık!!!
Sabah sabah kalemimden dökülenler...
Sabahın en güzel zamanlarındayım şimdi ağaran günün yavaş yavaş içime doğuşuyla huzur buluyorum kendi içimde... Günahkârım ama var umudum. Sığınıyorum sabahın Rabbine!
Kalemimden Dökülenler
Yardım etmek başlığıyla başlamak istedim. “Birine yardım etmek” deyince eminim ki hepinizin aklına ilk gelen şeyler para, giyecek, gıda yardımı ve benzeri şeyler.
Evet, bunlar da çok güzel yardımlar ama bana göre en güzel yardım bir insanın kalbine dokunmaktır. Nasıl mı? Çok kolay, bunu hepimiz yapabiliriz. Bazen güzel bir selamla, bazen de bütün içtenliğinle halini hatırını sorarak. Sarılarak mesela samimiyetle, karşındaki insana değer verdiğini, onun değerli olduğunu hissettirerek. O sıcaklığı vererek, sevgiyle yaklaşınca sende huzur bulmasını izlemek.
En basiti dinlemek. Karşınızdaki insanı dinleyin, derdini, sevincini hayalini anlatsın size. Sizinle konuşsun, siz sadece dinleyin. Emin olun o kadar iyi gelecek ki ona. Rahatlayacak nasıl desem, terapi gibi gelecek ona. Aslında hepimizin ihtiyacı bu.
Bu çağın en büyük eksiği. Yardım ederken ilk mideye takviyede bulunuyoruz, onu yaparken de karşıdaki insanı inciterek yapıyoruz, bunu çoğu insan yapıyor maalesef. Öncelik kalbine dokunmak olsun, kırmadan, tepeden bakıp incitmeden yapalım. Yoksa o yardımın hiç bir anlamı kalmaz, verirken ilk önce kalbe hitap edelim.
Bunları çok görmeyin. Hepimiz de etten/kemikteniz, küçümsemeyin, böbürlenip de tepeden bakmayın. Bunları yazarken evvela kendime söylüyorum.
Bunları görmeye çalışalım, öyleyse küçümsemeyelim, incitmeyelim insanları. Hz. Mevlana’nın da dediği gibi 'yaratılanı sevelim Yaratandan ötürü.'
Sevgi, muhabbet ve şefkatin derinleştirdiği hissiyat ile Rabbe olan münacat ne güzeldir.
Gayemiz gönülleri fethetmek olsun gayemiz gönüllere dokunmak olsun.
✍️
Agora'dan esinlenerek kalemimden dökülenler
...
Çırılçıplak bedeninde ufacık bir titreme bile yoktu. Gözlerini yummuş, korkusuzca kendisini tamamen teslim etmiş, bekliyordu. Ellerini ağzına iyice bastırdı, boynunu canını fazla yakmadan sağa doğru çevirdi. Az sonra hem kalbinin hem kendisinin efendisi olan kadının cansız bedeni kollarının arasından yavaşça kayıp ayaklarının önüne düştü.
Haypatia, İskenderiye’nin güneşi, bir zamanlar efendisi olduğu kölesinden kendisi için son kez hizmetinde bulunmasını istemişti. Efendisine aşık köle Davos, her şeyi ile her şeyde ona hizmet etmiş ve bundan son derece mutluluk duymuştu. Ama nereden bilebilirdi ki ölümü için bile hizmet edeceğini. Kölelik ile ilgili ne varsa Haypatia’dan öğrenmişti ve Haypatia, bir kölenin ölüm için de hizmet etmesi gerektiğini öğretip öyle gitmişti.
Bir kölenin gözünde aşk, her şeyi ile ona en yakınken her şeyi ile ona en uzak olmak...
-Şenay Aydemir
Kalemimden dökülenler.. Bir evi olmalı insanın..
Bir evi olmalı insanın eşyaların değil, boşlukların güzel kelamla dolduğu,
Bir evi olmalı insanın Rabbiyle konuşup huzur bulduğu..
Bir evi olmalı insanın duvarlarına Kur'an ayetlerinin sirayet ettiği..
Bir evi olmalı insanın dedikodudan uzak, Allahı hatırlatan hoş sohbetlerin olduğu..
Bilirmisiniz?
Bir insanın evi aynı zamanda en güzel mescididir, en güzel sırdaşıdır ve en güzel öğretmenidir.
🌼
Ey benim güzel Allahım yuvamızda ki duvarlara sirayet edecek olan senin en güzel kelamın olsun, halılardaki oluşacak izler hep sana secde izleri olsun, konuşulan muhabbetler malayani değil bizi sana yönlendirecek hayr dolu sözler olsun, sofralarımız ilim sofraları olsun!
Allah'ım az da olsa seni zikretmeye çalışan yuvalarımıza senin nurundan nur ver!
kalemimden dökülenler..ANLAMAK
anlamak..
bir yürekten aşılanmak..
bı su misali yokuş aşağı akmak
dalında kopan yaprak gibi esen rüzgarla uçmak..
kıyıya vuran geminin sessizliginde kaybolmak..
gece ile çöken sessizliğin uzerin sessizce çökmek..
anlamak..
s.can