Gitme! Sende gidersen ben iyice dağıtırım. İyi, kötü yine sen ayakta tutuyorsun beni.
Hayatımda en az çaba harcadığım faaliyet öğrenciliğimdi.
Sanırım yalnızlıktan korktuğum için onu terk edemiyordum.
Servisteki tek bağımlı bendim, benim dışımdakiler hep deli dediğimiz hastalardı. Hepsi o kadar mutluydu ki... Hemen hepsi çok eğlenceli insanlardı. Bazen doktorların onları iyileştirmeye çalışarak kötülük yaptıklarını düşünüyordum, bu halleriyle öylesine zararsız öylesine dingin görünüyorlardı ki onları toplumun o boktan karmaşasına sokmaya çalışmanın ne alemi vardı anlamıyorum.
Neden her şey güzel olmaz yaşamak bu kadar güzelken.
Kalbim kendimi bildim bileli tuhaf takılıyor.