Başlarken şimdiye kadar olan yaşamımı sona erdirdiğimi, intiharın zaten gerçekleşmiş olduğunu fark etmem uzun sürmedi
Artık elem zamanıydı. Yavaş yavaş mutlu sona ilerlemeliydim
Güzel kızların ağlayarak ilahiler okuduğu gecede
Yanmakta olan bir Hintli cesedi gibiyim
Kara kaplı defterimiz vardı. Kafamız iyi oldukça şiirler, oyunlar, reklam senaryosu yazıyor, karikatürler çiziyorduk.
Yuva değil getto olan bir ev...
Çetin evde değildi, giderken bana bir kartuş aki bırakmıştı, hepsini çaktım. Az önce müzik setiyle poker oynarken buldum kendimi. İşin kötü yanı müzik seti beni yeniyordu
Yaptığım bütün diğer planlar gibi bunun da ömrü bir geceden fazla olmadı
Sokak tiyatrosu, yaptığım en zevkli şeylerden biriydi
Namus söz konusu ya, bütün medya kapının önünde
Sabah okul ve yalnızlık, öğleden sonra sırf yalnızlık, akşam tiyatro ve bunalım!
Dışarı çıkıyorsun, dolaşmak tek amacın, ama itin biri anında keyfini kaçırabiliyor
Allah korusun, ya ölmeye değil de üremeye karar verseydim!
Eroin Güncesi ülkemizde çok az işlenen, 90'lı yılların üniversite gençliğinin karşı karşıya kaldığı baskılar, değer yitimi, kavramların içeriğinin boşaltırması, amaçsız eğitim ve toplumsal ahlakın çöküşünü anlatıyor
Kanat'ın trajedisi şurada galiba: kendi bağımlılığıyla ilgili çok berrak bir bilince sahip. Ve bir yandan bu bilinci yansıtırken bir yandan da bağımlılığından vazgeçemiyor
Bu kız anlatmak istediği şeyi ifade etmenin yolu olarak ölümü seçti