"Kalbim ağrıyor" demenin zarifcesi nedir mesela?
Unutulmuş yahut yarım kalmış bir hikâyenin kahramanı olmanın sancısı nasıl dile dökülür zarifce.
Kimseyi kırmadan, incitmeden; 'Beni kuytu bir köşede unutun ne olur, yürüdüğüm yolun izlerine yük oluyorum" diyememenin ağrısı zerafetle hangi kelimeye tekabül eder? Bir çiçek koyabilsek keşke bizde kalbimizin pencere önüne.
'İçeride bir hasta var, kalbi yorgun
Ne olur az biraz sessizlik
Az ötede oynasın dünya, oyunlarını.
Nefsim sesini kıssın az biraz.
Kafamın içindeki sesler dinsin.
Bulmalıyım bir yol. Derdimi, hüznümü bir sarı çiçekle
anlatacak kadar zarif bir yol. Ben yollar ararken, yarım kalmış hikâyemin şairi şöyle diyordu; "Sen, derdini kalbine çiçek diye takanların da Rabbisin, kalbimin gergefine bir kanaviçe çiçeği misali kondur derdini.
Derdinle çiçeklendir kalbimi."