Tek bildiğim bir şey var, seni seviyorum, içimde
geçmesini istemediğim bir yara gibisin.
"
Artık bıraktığın yerde
değil seni unutmak istediğim yerde, kendimdeyim...
"
Sayfa 15Kitabı okudu
Sen de bilirsin ki; insanlar her zaman ikiye ayrılır. Bazıları eski, yıkık dökük, harabe bir bina gibidir, acıları yüzlerinden okunur. Bazıları ise, tüm güzelliği ile kendini dimdik yeni bir bina gibi ortalıkta sergiler ama yine de onların içinde acıya açılan bir kapı bulunur ve ne olursa olsun herkesin içinde kendine yetecek kadar acı mutlaka vardır.
Bir aşk iki kişilik şehirdir. . .
Bir insanı tanımak, hayatında ilk kez gördüğün ve hayatına artık orada devam edeceğin bir şehri tanımak gibi değil midir biraz da hepimiz için? Her gün bir sokağını öğrenirsin. Bazen kaybolur, bazen de o şehri terk etmek istersin. Hatta bir süre sonra gittiğin yerlerde, o şehri özlediğini fark edersin. Evin olmuştur çünkü vazgeçemezsin. . .
Kaç katil gördüm
Hiçbiri senin gibi seve seve gitmiyordu...
Ve kaç ceset gördüm
Hiç biri senin kadar soğuk gelmiyordu...
Bakma gözümdeki yaşa,gönlumdeki yaşin binde biri etmiyor .
Söyle bana hayat cigeri bes para etmezlerin biraktigi yara neden hiç geçmiyor
Uyku tutmuyor
Yada hayal kuracak bir sevdigimin kalmadigindan göz kapaklarim yorulunca uyuyorum..
Sen kaybetmekten korkma çünkü kaybetmekten korkmak, kazanmaktan vazgeçmektir...
Alıştır kendini gelmeyecek. Gelmedikçe, sen bekleyeceksin. Sen bekledikçe bir bir eksileceksin. Ve her şey büsbütün soğumaya devam edecek. Üstelik bir zaman sonra sen de kendinden vazgeçeceksin. Çünkü zamanla öğreneceksin ki; vazgeçmediğin bu aşk her gün biraz daha seni bitirecek.Kendinden vazgeçmesine vazgeçersin de, yine de ondan vazgeçemezsin. Sadece seversin. Sevdikçe hayatın soğur, ısıtamazın...
Çok gülerim...
Ve bunun sana küfür olduğunu kimse anlayamaz.