Sinema çıkışında bir tramvaya biniyordum, orda burda ve gecenin içinde sefere çıkıyordum. Saat ikiye geldiğinde bu saatten önce ya da sonra pek rastlayamayacağınız türde çekingen yolcular biniyordu, her zaman pek solgun ve uyuklayan, uysal paketler halinde, varoşlara kadar.
Onlarla birlikte uzaklara gidiliyordu. Fabrikalardan bile daha uzaklara, belli belirsiz parsellere, birbirinden ayırt edilemeyen evlerin olduğu sokaklara kadar. Küçük şafak yağmurlarıyla yapış yapış olmuş kaldırımların üstünde gün ışıyordu mavimtırak bir renge bürünerek. Tramvay arkadaşlarım gölgeleriyle aynı anda kayboluveriyorlardı. Güne gözlerini yumuyorlardı. Bu gölgelileri konuşturmak bayağı zor işti. Aşırı yorgunluk. Şikâyet etmiyorlardı, hayır, kapanış saatinden sonra, geceleyin kentin tüm bürolarını ve mağazalarını habire temizleyenler onlardı. Bizlere kıyasla, gündüz insanlarına, daha az endişeli gibiydiler. Bunun nedeni, belki de, onların insanların ve nesnelerin inebileceği en alt seviyeye varmış olmalarıydı.
Sayfa 263Kitabı okuyor
Sanık, cinayet suçuyla yargılanmaktadır. Suçluluğunu gösteren ciddi kanıtlar bulunmasına karşın ortada ceset yoktur. Savunma avukatı, kapanış konuşmasında bir numara çekmeye karar verir.
"Baylar, bayanlar” der,“sîzlere bir sürprizim var: Bir dakika içinde, öldüğü düşünülen şahıs mahkeme salonuna gelecek.”
Sözlerini bitirir bitirmez salonun kapısına bakar. Şaşakalan jüri üyeleri de bakışlarını heyecanla kapıya çevirirler. Bir dakika geçer, hiçbir şey olmaz. Avukat sonunda,“Aslında,” der,“öldüğü sanılan şahsın geleceğini ben uydurdum. Ama sonuçta hepiniz beklenti içinde kapıya baktınız. Bu da, bu davada birinin bir cinayete kurban gittiği konusunda akla yatkın ölçüde kuşku taşıdığınızı gösterir. Bu durumda ‘suçsuz’ kararı vermenizi talep ediyorum.”
Jüri karar için çekilir ve birkaç dakika sonra geri döner.
Sözcü ayağa kalkar ve kararı okur:“Suçlu.”
Avukat ayağa fırlar ve bağırır:“Ama nasıl olur? Kesinlikle kuşkunuz vardı... Hepinizin kapıya baktığını gördüm.”
Jüri sözcüsü sakindir.“Evet, hepimiz baktık,” der.“Ama müvekkiliniz bakmadı.”
Youngju'nun bugünü de düne benzer geçecekti. Etrafı kitaplarla çevrili olacak, kitaplarla alakalı konuşacak, kitaplarla ilgili iş yapacak ve kitaplara dair yazacaktı. Ara bulunca yemek yiyecek, düşünecek, laflayacak, karamsarlığa kapılıp tekrar neşelenecek, kapanış saatlerine yaklaşınca yine güzel bir gün geçirdiğini düşünüp büyük oranda mutlu hissederek dükkânından
çıkacaktı.
Sayfa 282
Paltolarımızı çıkarıp eğlenceye katılmıyorsak hayat gösterisinin çoğu kaçar. Neden kapanış saatinden önce
çıkışa koşalım ki?
Pegasus YayınlarıKitabı okuyor
Yalnız kaldığı, çevresinde kimsenin bulunmadığından emin olduğu zamanlarda mektupları çıkarıyor, uzaktaki sevgiliyi sihirle yanına çağırırcasına bunları kadının vurgusuyla satır satır okuyordu... Bazen bir sözcük, bir cümle, bir kapanış cümlesini unutursa gece ansızın yatağından kalkıyor, bunları bulmak ve kadının yazısında elinin görüntüsünü düşleyebilmek için ışığı yakıyordu...
