Mahvoldum okurken...
Kaptan Scott, son nefesini verinceye kadar, parmakları iyice donup da kalem, kaskatı kesilen elinden yere düşünceye kadar, anı defterine yazmaya devam etti. Kendisine ve İngiliz ırkının kahramanlığına tanıklık edecek bu sayfalarının cesedinin yanında bulunacağı umudu, ona insanüstü bir güç verdi. Donmuş parmakları titreyerek şu son isteği de yazıyor: "Bu anı defterini eşime gönderin!" Fakat daha sonra bu donmuş el "eşime" sözcüğünü çiziyor ve üzerine şu korkunç sözcükleri yazıyor: "Dul karıma".
Kaptan Scott, kendisi ile birlikte ölüme giden arkadaşlarının eşlerine ve annelerine de yazıyor ve böylece onların kahramanlıklarına tanıklık etmiş oluyor. Ölmek üzereyken bile arkadaşlarının geride bıraktığı yakınlarını, şu yok olma ânının değerini ve büyüklüğünü anımsatan etkili sözlerle ve insanüstü bir duyguyla, teselli ediyor.
Kaptan Scott, donmuş parmakları ile bütün sevdiklerine mektuplar yazıyor, ölüm ânının mektuplarını yazıyor.
Bu mektuplar eşsizdir. Ölümün çok yaklaştığı o korkunç an, en küçük ayrıntısına varıncaya kadar anlatılıyor
Ölmekte Olan Bir İnsanın Yazdığı Mektuplar Dışarıdaki fırtınanın incecik çadıra bir çılgın gibi saldırdı ğı sırada, görünmeyen, ancak soluğunu duyduğu ölüm karşısında yapayalnız durmakta olan Kaptan Scott, bağlı bulunduğu bütün ortak değerleri anımsıyor
Dönüş yolunda vefat ediyorlar
Ocak ayının on sekizinci günü Kaptan Scott ve dört arkadaşı, kutba varıyor.
Kuzey Kutbu için Amerika'da Peary ve Cook hazırlanıyor, Güney Kutbu için de iki gemi yola çıkıyor: Gemilerden biri, Norveçli Amundsen'in, ötekisi de bir İngiliz'in, Kaptan Scott'un komutasında.
Güney Kutbu İçin Mücadele Kaptan Scott 16 Ocak 1912
Bütün çabalar, bütün yoksunluklar, bütün işkenceler ne içindi?
...
Şu anda sona ermiş bulunan rüyalar için sadece.
Sayfa 285
Kaptan Scott, son nefesini verinceye kadar, parmakları iyice donup da kalem, kaskatı kesilen elinden yere düşünceye kadar, anı defterine yazmaya devam etti. Kendisine ve İngiliz ırkının kahramanlığına tanıklık edecek bu sayfalarının cesedinin yanında bulunacağı umudu, ona insanüstü bir güç verdi. Donmuş parmakları titreyerek şu son isteği de yazıyor: "Bu anı defterini eşime gönderin!" Fakat daha sonra bu donmuş el "eşime" sözcüğünü çiziyor ve üzerine şu korkunç sözcükleri yazıyor: "Dul karıma".
Kaptan Scott
"Büyük bir kâşif oldum mu olmadım mı bilmiyorum. Ama bildiğim bir şey var, bizim sonumuz, ulusumuzun kahramanlık ruhunu ve dayanma gücünü henüz kaybetmediğine tanıklık edecektir."
Kaptan Scott, eşine de yazıyor ve geride bıraktığı en büyük mirasını, oğlunu koruması için onu uyarıyor; çocuğunu her şeyden önce uyuşukluktan korumasını istiyor ve dünya tarihinin en büyük başarılarından birinin sonuna gelindiği şu anda bir itirafta bulunuyor: "Sen de bilirsin ki başarılı olmak için kendimi zorlamam gerekirdi, oysa uyuşukluğa yatkındım."
"Bana Jerome hakkında yalan söyledin Ravelle." Kaptan kılıç kemerini tekrar eline aldı ve meçlerini bir çift sert şakırtıyla kınlarına soktu. "O kiralık bir casus değil. O bir dost. Hem de bir gemiden tek başına atılmana izin vermeyecek türden. Ölümüne sebep olacağını söylememe rağmen hayatını kurtarmaya çalışacağın türden."
"Akıllıca," dedi Locke, yanaklarının hafifçe kızardığını hissederek. "Demek tüm bunlar o yüzdendi."
Sayfa 392Kitabı okudu
