“Kulağımı yeryüzüne dayayacağım duymak için sesini toprağın altında yol alan çiğdemlerin. Çıkacaklar bir sabah on binlercesi; incelmiş kar tabakasını eriterek doğum ısılarıyla. Çıkacaklar bir gün ‘Soğuk, acımasız ve düşmanca günler bitti,’ demek için.
Çıkacağız o zaman biz de buz kestiğimiz yalnızlığımızdan. Ve günaydın diyeceğiz birbirimize, kar beyazı gibi tertemiz.”
Sayfa 9Kitabı okudu
İlk dersine girecekti. Elini kapının koluna atmış öylece bekliyordu. Heyecanının, bir sürpriz yapmasından korkuyor, derin derin nefes alıp veriyordu. Yaşayacakları, önceden çekilmiş bir film gibi zihninde canlanıyordu. İçeri atacağı ilk adımda, hafif gürültülü ayağa kalkacak çocuklar, ilk cümlesi, onlarla tanışma anı, onların tek tek ayağa kalkıp
Günaydın
Hayat yaşandıkça, yaşayabildikçe, yaşatabildikçe güzel...
Siyahın yerine beyazı koyabildikçe güzel..
Güneşle birlikte yağmuru, kar'ı sevdikçe güzel...
Doğada ki tüm canlıları, koşulsuz,çıkarsız, karşılık beklemeden sevdikçe güzel...
Gülebildikçe, güldürebildikçe güzel...
Kin ve nefretin yerine sevgiyi koyabildikçe güzel...
Saygıyı kaybetmediğimiz sürece güzel...
İyiyle kötüyü ayırabildiğimiz sürece güzel...
Ve hayatın tüm acımasızlığına rağmen bozulmadan kendin kalabildikçe güzel...
💙
Herkes kendisi için bir derstir;
yeter ki insan kendini yakından görmesini bilsin...
(Montaigne)
Yeşil islamin simgesidir. Yeşili seven hakka merhamet ve şefkattir. Yeşili, ağacı, fidanı, fideyi, filizi seven doğayı seven insanı sevendir. YEŞİLİ FILIZLENDIREN VE YASATAN INSANI YAŞATIR. 2000 yılı ilk ogretmenlige başladığım yıldı. 1. SINIF öğrencilerime okuma yazmayı ogrettigimde onlar ağrı Patnos ilçesinin çamurlu tarlalarından ve yollarından
NEŞELİ YALNIZLIĞIN LODOSU...
Rüzgâr kötüleyicisi değilim ama hava lodosluyken, o rüzgâr bazen, aniden durup da kesilir ya; o andaki rüzgarsızlığa bayılırım: Önüne sanki bir koridor açılır da bir kanyonun en kuytu yerine girmişsin gibi bir şeyler olur. Kış güneşi, gözüne yaz güneşi gibi görünür.
Hava yeniden esmeye başlayınca, ciğerlerinin en
Neşeli Yalnızlığın Lodosu
Kahvaltının yavaş edilenine günaydın.
Avuç içleri rozmarin kokan kadınlara, fırından taze ekmeği kapıp gelen çocuklara, her gün aynı saatte aynı yerde oltasına yem bağlayan adamlara... Günaydın.
Islak beton kokusundan dahi mutluluk sebebi çıkartabilenlere günaydın.
Boynundaki zili çıngır çıngır çalan kar beyazı av köpeğine, dalgaların üstünden gümüş zırhlı ordular gibi uçup giden kefal sürüsüne... Günaydın.
Şu çakır gözlü kediye, kekik yiyen beyaz boynuzlu keçiye, iskeleye ilişen mavi yengece günaydın.
Yunus görünce bas bas bağıran heyecanlı tiplere günaydın.
Motorları durdurup küreklere asılanlara, bir kayanın yosunlu yamacında keyfine bakan istiridyeye, Ege şivesiyle “Seni seviyom” diyen sevgililere günaydın.
Bu dünyaya nefes aldıran herkese ve her şeye, hatta geceye bile...
E bir de “yaz gelsin”cilere...
Neşeli yalnızlığın lodosundan günaydın.
Sayfa 90 - Destek YayınlarıKitabı okudu