Kalbimize iki tohum ekili olarak geliriz dünyaya. Biri siyahtır, biri beyaz.. Biri iyiliktir, biri kötülüktür.. Bize verilen suyla hangi tohuma can vereceğimizse bizim tercihimize bağlıdır.. Bazen iyilik yeşerir kalbimizde bazen kötülüğün kara yaprakları dokunur kalbimizin duvarlarına. Her insanın içinde iyilik çiçekleri açmıştır ve her kalbi siyah dallar esaretine almıştır. Hayat bu, insan sadece tek bir tohuma su vermez. Kabul etsek de etmesek de kötü dediğimiz her kalpte iyilik yatıyor ve iyi sandığımız her insanın geçmişinde siyah lekeler var.. İnsanız; ne beyazız, ne siyahız.. Griyiz biz.. Belki siyaha yakın gri, belki beyaza yakın.. Ama ne beyazın masumluğunda, ne siyah karanlığında değiliz.. Griyiz..