Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.11
331 syf.
10/10 puan verdi
Aylardır kütüphanemde olan ve karantina döneminde çokça okunan Körlük’ü artık okuma zamanı geldi diye okudum.
>Körlük romanını mükemmel kılan birçok etken var. Bunlardan bir tanesi kitapta hiçbir şeyin isminin olmaması.
Diğer bir özelliği ise kitapta nokta ve virgül dışında hiçbir noktalama işaretinini kullanılmamış olması.
>Körlük kitabının konusu ise, isimsiz bir ülkenin isimsiz bir şehrinde ani gelişen bir salgın hastalık başlar. Herkes Beyaz Körlük denilen hastalığa yakalanmaya başlar. Hastalığın özelliği insanları kör etmesi fakat karanlık yerine her şeyi bembeyaz görmeleridir.
Salgının yayılması sonrasında devlet önlem olarak hastalığa yakalananları karantina
altına alır.
Hastalığın ilerlemesi nedeniyle karantina bölgesindeki insanlara kimse yaklaşmak istemez.
Size de tanıdık geldi mi? Aslında şu an yaşadığımız durum değil mi?
Hayatımız gören gözlere göre planlanmış. En temel ihtiyaçlarımızı bile gözlerimiz olmadan karşılayamayız. Çevremizde kimsenin göremediği, ihtiyaçlarını karşılayamadığı, birbirine yardım edemediği ve hayatta kalmak için her türlü kaosun olduğu bir dünya düşünebilir miyiz?
Kitap, kırmızı ışıkta arabasında bekleyen bir adamın
Yaşadığımız bu sürece eşlik edebilecek başka bir kitap gelmiyor aklıma. Aklınızın almayacağı satırlar, salgın günlerinin dehşet vericiliği ve en çarpıcı anlarıyla en beğendiğim distopya türleri arasına girdi.
Jose Saramago’nun okuduğum ilk kitabı ve de son olmayacağı da artık kesin. Yazarı tanımam için birkaç sayfa okumam yetti. Tanımak derken
Hayattaki her şey gibi, zamana zaman tanırsanız her şeyi çözümler.
Adı bilinmeyen bir ülkenin, adı bilinmeyen bir şehrinde, tekelci burjuva ahlakının adı bilinmeyen insanlarını simgesel bir dille körlük metaforuyla anlatan Komünist yazarımız üstat saramago ; Beynine üvey evlat muamelesi yapan, körlüğü gözünde değil beyninde olan insanların tecrit edildiği karanlık bir dünyada, insanların yanı başında yaşanan
Spoi içerir.
Yazarla tanıştığım ilk kitabı merak ederek ve severek okudum.
Kitap adı bilinmeyen bir ülkede geçiyor kitapta ne ülkenin ne şehrin adı geçmiyor aynı zamanda kitapta herhangi bir isim kullanılmıyor kahramanların hepsi isimsiz olarak yazılmış. İlk körlük vakası trafikte ani bir şekilde kör oldum diyen bir adamla başlıyor ve birbirine dokunan insanlara yayılıyor yani aslında körlük bulaşıcı bir hastalık gibi herkese bulaşıyor.Daha sonra körlük salgını tüm ülkeye yayılır ama karanlık bir körlük değil beyaz olan bir körlük yaşanır. Kör olanlar karantinaya alınırken kör olanlarla temas halinde olanlar ayrı bir şekilde karantinaya alınır. Ülkede kaos yaşanmaya başlar pislik, açlık, zorbalık, ölüm baş edilemeyecek bir hal alır karantinaya alınan bir grup insanın ordan kurtulduktan sonra ki yaşam mücadelesine döner bütün kentte kör olmayan tek bir kadın yani kitaptaki ismiyle doktorun karısı kör olmaz ve yanındaki gruba rehberlik edip ihtiyaçlarını karşılar taki ani bir şekilde teker teker herkesin görmeye başlamasıyla salgın noktalanır. Körlük neden oldu sebebi neydi ve niye sonlandı bilinmez merak konusu olarak kaldı.
“İnsanlık gözleri olmadan yaşamayı başaracaktır, ama o zaman da insan olmaktan çıkacaktır.”
Dünyamızda olup bitenler bizleri her geçen gün şaşırtmaya yetiyor değil mi? Elimizden bir şey gelmiyor ne yapalım tadında yaşayıp gidiyoruz. Görüyoruz olanları. Görüyoruz da, yaşadığımız dünyayı daha iyi bir hale getirmek için bir şeyler yapıyor muyuz? Ya