Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
160 syf.
8/10 puan verdi
Daha çok müzisyen ve politik kişiliği ile öne çıkan sanatçının bu eseri bir aralar okuma listelerinin ilk sıralarındayken dikkatimi çekmişti. "Karlı kayın ormanında" şarkısını söyleyen bir sanatçının yazarlık kulvarında nasıl olduğunu da hep merak etmişimdir.
Velhasıl elime aldığım anda pek de yoğunluğu olmayan ama yüzeysel de olsa güncel bir konuyu işlemesi beni mutlu etti.
Eser, Ezidilerin ve inanışlarının önyargılar yüzünden, yanlış bilgiler yüzünden her dönemde uğradığı tahribatı merkeze almış. Yobazların ve din tacirlerinin zamanla başka dinlere ve inanışlara tahammülsüzlüğünü gözler önüne seren yazar, ayrıca mültecilerin yaşadıkları büyük sorunlara da değinmiş.
Ezidiler tarih boyunca sözde müslümanlar tarafından canlarıyla mallarıyla namuslarıyla hemen hemen bütün değerleriyle tahribata kıyıma uğramış kadim bir halk. Ve uğradıkları onca kıyıma rağmen inançlarından asla taviz vermemeleri de ne kadar inançlarına bağlı olduklarının göstergesi.
Yazar meleknaz ve hüseyinin hikayesi aracılığıyla bu zulmü anlatmayı başarmış. Aydın olanın da görevi de bu değil mi zaten. Güncel bir konuyu işlemesi yönünden kitabın okuma listelerinin başlarında bulunması kitabı okuduktan sonra gayet olağan geldi.
Umarım eser, yanlışların, yanılgıların, önyargıların bir nebze de olsa yobaz ve münafıkların ördüğü duvarların yıkılmasına vesile olmuştur.
Kadınlık damarımdan mıdır bilmem ancak pek Nazımcı olduğum söylenemez. Bundan dolayı da kadınlarına yazdıkları pek samimi gelmese de doğruya, haklıya, ülkesine, vatanına duyduğu aşk sonuna kadar gerçek.
Gittiği, kaçtığı, sığındığı her şehirden memleketine yazmış.
Prag’dan şöyle dökülüyor hasreti,
“Ne altın istiyorum
Ne bilim, ne de gençlik
Hasret cana yetti, pes!
Beni İstanbul’uma götürsün bir saatlik...”
Vatan haini ilan edilip 1951’de Türk vatandaşlığından çıkarılan Mehmet Nazım RAN, 1956’da Moskova’da yazdığı “Karlı Kayın Ormanında” bir kez daha çaresiz sesleniyor,
“Memleket mi daha uzak,
Gençliğim mi, yıldızlar mı?”
En kötüsü belki de en güzeli “ Sözün kısası yoldaşlar” diyor “bugün Berlin’de kederden gebermekte olsam da insanca yaşadım diyebilirim.”
Bütün kaçaklığı, yanmışlığı dizelerinde dediği gibi karanlıkları aydınlığa çıkarabilme çabasıydı.
İnsanca yaşayabilmek ve karanlıkları aydınlığa çıkarabilmek umuduyla...
*** okurken dinleyebilirsiniz
youtu.be/PbPSZ6Ed88o
Zülfü livaneli'nin ikinci kitabını okumuş oldum, Livaneli'yi ilk kez Nâzım Hikmet'tin 'karlı kayın ormanında' adlı şiir'iyle tanımıştım. Bu şiir çok hoşuma gitmişti, tabi Livaneli de çok muazzam şekilde seslendirmiş. 'Son ada'yi' okuduktan sonra Yazar daha da ilgimi çekmeye başlamıştı. Gerçekten çok muazzam sözler kullanılmış hikadeye, sözler insanı bir anda yerin dibine sokuyormuş gibi yapıyorken bir anda da insanı şaşırtmayı da ihmal etmiyor. Bu kitabı okumak gerçekten çok güzeldi. Hele ki 'mehmet'in' hikâyesi içler acısıydı. Bende bir söz eklemek istiyorum naçizane fikrim bu 'İnsan roman okumadan yaşayabilirdi ama çiçek gibi yaşayamazdı ot gibi yaşardı'' 'kardeşimin hikayesi' ders nitelikli bir hikayedir, artık bitirirken sözlerimi şunu söylemek istiyorsun. ''Nice Zülfü Livaneli'li günlere'' başka bir kitabını okumak için şimdiden sabırsızlanıyorum...
Nazım'a...
Nazım Hikmet ve onu hiçbir vakit anlayamayacak olan ben. Herkes bu kadar severken acaba ben neden Nazım Hikmet’e meyil edemiyorum, şiirlerindeki tadı alamıyorum. Herkes gibi ben neden anlamıyorum. Şiirlerini üç dört kere okumama rağmen edebi bir taraf bulamıyorum. Bana çok ama çok uzak yazılmış sözler olarak geliyor. Edebi bir taraf bulmaya çalışıyorum, ama yok. Ben Nazım’ı anlamıyorum.
Bazen diyorum ki kendi kendime, bir sözcük, bir kelime kurtarır mı şiiri? Ama bakıyorum sonra, tamam cümle güzel ama ne gelen tarafı bana hitap eder ne giden tarafı. Birçok kere denedim lakin hiçbir zaman anlamayacağım biri olarak kalacaksın galiba Nazım Hikmet.
Sevdiğim hoşuma giden şiirlerinde var elbet. Mesela “Bulutlar Adam Öldürmesin” ya da “Türk Köylüsü” bazen “Karlı Kayın Ormanında.” Bazen ise bir şiirin içerisindeki bir cümleni; “Sen yanmasan, ben yanmasam, biz yanmasak nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa,” seviyorum.
Sanırım seni anlamak için çok yetersizim. Lakin yaşım genç muhakkak bir gün bende yeteri kadar gelişip seni anlamaya, anlamaya gayret edeceğim.
Sözün özü; okuyun arkadaşlar, ben bilmesem de anlamasam da bu kadar insan yanılamaz. Elbet vardır bir bildikleri.
Sevgi ile kalın.