Daha ilk soluğundayız sabahın
Ağaçlar beyazlanıyor erkenden
Her dalda bir kalabalık çiçek
Her çiçek zulme karşı bir şiir.
Bu çığlık yaşanmaz mı hiç
Yaşanıp da anlaşılmaz mı.
Mektubunda sorsan da bir
Sormasan da beni.
Çünkü yaşıyorum henüz
Bir dişlisi gibiyim düzenin
Ve mutluyum
Mutluyum ki
Çarkımla dövüşerek yaşıyorum.
Ve yaşarken
Kötülüklere değil
Artık iyiliklere şaşıyorum.
Şimdi geç kalırsam eğer
Bekleme kadınım
Düşme yollara peşimden
Bil ki dostlar arasındayım
Fabrikalarda
Hücrelerde
Yürüyüşlerde ve alanlarda
Tek başıma değil milyonlarcayım.
Kavgamız gönüllerde
Bilin ey karanlığın dostları
Boşunadır mumları söndürmeniz
Gün
Güneş
Ve biz
Hüseyin, Yusuf, Deniz
Boğulmadık karanlıklara
Şafağın soluğunu alıyor yüreğimiz