Doktor olmak istiyormuşsun. Ne doktoru olacaksın bilmem, ama ilk hastanı iyileştirdin bile çoktan, bilesin. Kim mi o? Benim ben, Kaygı Kuşu.
Farkına varmak gerek bazen...
Yazmak bana unutturuyordu. Ne gereksizmiş dert ettiğim şeyler. Çok da önemli değilmiş günlük kuruntularım.
Ama ben değişiyordum, aynaya baktığımda farklı görüyordum kendimi.
Olamazdı...
Hepsinin fotoğrafına dikkatle baktım ve en çok da buna kederlendim. Belki savaşlar, haksızlıklar biter, yaralar sarılırdı; ama o bakışlara yerleşen ifadenin, çocuk olmanın kaygısız ve neşeli gülüşünün telafisi olur muydu?
Doğrusu hiç bilmiyorum insan ne yazar, çölü yürüyerek geçen birine?
Olur mu?
"O umudu kaybetmesine izin vermeyelim."