sorumluluk
Vaktiyle her türlü maddi imkâna sahip olmasına
rağmen can sıkıntısından, hayatın yaşanmaya değmez
olduğundan yakman bir prens vardı. Kardeşleri,
arkadaşları gezer, ava gider, eğlenirken o odasına
kapanır, sürekli düşünürdü. Oğlunun bu haline
hükümdar babası çok üzülüyordu.
Birgün hükümdar, ülkesinin en bilge kişisini sarayına
çağırtıp ona
SABRI OLAN BERİ GELSİN DE OKUSUN !
YOZGAD DESTANI
Nice medh ideyim âb (u) havisin
Dinle nedir dâsitanı Yozgad’ın
Tadanlar mest olur zevk u sefâsın
Âli yüksekdir mekânı Yozgad’ın
Dört tarafın sarmış dağları vardır
Terziler geldiler. Kırılmış büyük şeylere benzeyen şeylerle
daha çok koyu renklere ve daha çok ilişkilere
Bir kenti korkutan ve utandıran şeylerle.
Kumaşlar bulundu ve uyuyan kediler okşandı. Sonra
sonsuz çalgısı sevinçsizliğin.
Çay içmeye gidenler vardı akşamüstü, parklara gidenler de
Duruma uymak kısaltıyordu günlerini artamayan eksilmeyen
"Eğer günümüz kadını çılgınca renk değiştiriyor ve kendini Frenklerin oyuncağı haline getiriyorsa bu işin bir tarafında da bizim onunla yaptığımız işbirliği bulunmaktadır. Biz kadını kendimizden uzaklaştırdık. Böylece diğerleri onu kolayca avladılar. Biz onu zayıf, aciz eşinin kölesi ve çocuklarının annesi hatta 'ev' ve 'keçi' olarak isimlendirip onları bu isimlerle andık. Onun yaratılışını insanınkinden farklı saydık. Kadının okuma yazmaya hakkının olup olmadığını tartıştık. Eğer yazı yazmayı öğretirsek bir yabancıya mektup yazabilir diye düşündük. Böylece kendi zayıf güvensiz kişiliğini eşinin ihanetine duyduğu kuşkusuyla karıştıran beyefendinin gönlü sonsuza kadar huzura kavuşmuş olurdu. Kadının takva ve iffetini işte böyle muhafaza ettik. Duvar ve zincirle. Bir insana yaraşır bir biçimde düşünce, şuur ,eğitim ve bilinç ile değil. Onu egitilemez, ehil olmaz, vahşi bir hayvan olarak gördük. Onu engellemenin tek yolunun onu kafese tıkmak olduğuna inandık. Kafesin kapısı açık kaldığı vakit kaçacak ,elimizden uçup gidecek sandık. Sanki onun namusu, güneş gördüğünde yok olan bir şebnemdi"
Ali Şeriati