Oyalanma, insan denen hayvanın ayırt edici özelliğine verilen bir tepkidır: öz farkındalık sonucu oluşan ölüm korkusunu.
Sayfa 42Kitabı okudu
Şükrü Erbaş
hatice, dedim. ben leyla'yım, dedi.
ürperdim. yol kayboldu. ay sustu.
rüzgar bütün yapraklardan çekildi.
yalnızlık işte, dedim.
yok, dedi, sevmek arzusu.
bir tek ölüler yalnızdır.
bir daha ürperdim. gülümsedi.
su gülümsedi. kedi kalbime yürüdü.
insanlar, dedim, konuşmuyor, dinlemiyor
herkes bir top pıtrak ötekinin ağzında.
korku, dedi. bilmek
Bölünmüş bir dünyada, sağduyulu kalmaya çalışan ve herhangi bir takıma girmeyen adama duyulan kuşku, sonunda o insanın çarmıha gerilmesiyle sonuçlanıyordu.
"Gözlerinde insanın içine işleyen bir sızı ve bir saflık vardı. Dürüsttü, hem de sapına kadar dürüst. Kendisini yıpratacak, kendine zarar verecek kadar dürüst."
Sayfa 46 - Doğan KitapKitabı okudu
Çevremi, yavaş yavaş, sezdirmeden yükselen buzlu su gibi bir yalnızlık ve soğukluk sarmıştı.
Sayfa 134Kitabı okudu
Yüzünün hep hüzünle gölgeli olduğunu fark etmiştim. Buna karşılık insanlarla konuşmasında müthiş bir enerji ve sevecenlik yüklüydü. Sanki hüznü kendisi içindi de iyiliği bütün insanlara yönelikti.
İnsan Türk olduğunu Türkiye’de iken anlamıyor ve kendisini diğer insanlar gibi hissediyordu. Farklılıkları, birey özellikleri olan bir insan. Ancak yurtdışına çıktığı zaman anlıyordu ki Batı’nın gözünde iyi Türk- kötü Türk ayrımı yoktur, sadece Türk vardır. Öylesine baskın bir damgadır ki bu, bütün kişisel özelliklerin üstüne çıkar.
Sayfa 177 - Doğan KitapKitabı okudu
