ÖYKÜLERDEN SEÇTİKLERİM
Uzun bir süredir öykü ağırlıklı okumalar yapmaktayım. Daha önce paylaşmış olduğum bir alıntıda yer aldığı gibi (#69389465), ben de herkesin bir öyküsü, şiiri, şarkısı olması gerektiğini düşünüyorum. Bu nedenle okumuş olduğum 172 tane öykü kitabının içinden bana dokunan öyküleri bir ileti altında paylaşmak istedim.
Bu
İnsan ölmekten çok, ölümün şeklinden korkuyor sanırım.
Ölmenin iki şartı vardır, dedi bir dostum: Doğmak ve yaşamak. Peki! Yaşamanın şartı nedir, diye sordum.
Yaşamanın tek şartı var o da " İnanmak" dedi.
Kendini,eksikliklerini, unuttuklarını ve yorgunluklarını görmeyen insan koşuyor, koşuyor, koşuyor.
Yavaşlarsa kendine çarpacak çünki.
Yavaşlarsa kendini görecek!
İnsanın en büyük korkusu kendisiyle yüzleşmek kanısındayım son zamanlarda.
Aklını kaybetmemek, acziyetini görmemek ve kendine bilenmemek için koşuyor insan…
En sonunda yatağına yorgun giren de o.
"Duran bir saat kadar gürültülü bir şey yoktur."
Dünya kullar için bir esaret.
Dünya, büyük kafes !
Kafes büyüdükçe esarette büyür. Esaretimiz büyüdükçe koşmalarımız da artıyor, varacağı bir kucak olmadan.
Sahi sen susalı kaç yıl oldu kaç yıl oldu, yüz mü?
Ben size yüzyıl sonrasından seslendim. Biri de bana seslensin ne olur!
Ölü hayvanlar üzerine kurduk dünyayı. Onları biz öldürdük. İnsan düşünen bir hayvandır dediğinden bu yana Aristo, kendi neslimize göz diktik. Aristo susamadı.
"İyiliğe gücün yetmezse, kötülük etme," dedi.
Teslimiyet gereklidir.
Ölüysen toprağa, diriysen yaşamaya.