Alıntı
Sadece üç günlük ömrü olan kelebek papatyaya AŞIK olur.
Ancak öleceğine saatler kala ‘’SENİ SEVİYORUM’’der.
Papatya sadece ‘’ben de’’ diyebilir ve kelebek ölür.
O‘na sevdiğimi neden zamanında söyleyemedim diye,Papatya üzüntüsünden hasta olur.
Yapraklarını dökmeye başlar,döktüğü her yaprakta ‘’SENİ SEVİYORUM’’der,sonunda ölür.
İşte bu günden beri sevdiğini söyleyemeyen
Herkes,papatyaya sorar ‘’Seviyor mu,Sevmiyor mu?’’diye…
İNSAN'IM
İnsanlardan uzaklaşınca, kendine yaklaşıyor insan. Koparılmış papatyaların, sahilleri süsleyen yaprakları kadar kendimim aslında. Herhangi bir bedene ihtiyaç duymadan, uçurumlara saçılmış organlar kadar insanım. İnsanım ben.. kırgınlıkları gökyüzü kadar sonsuz, hayal kırıkları bulutlara sığmayacak kadar çok, ürkek ve naif bir insan. 24 saatlik ömrüne, galaksiler dolusu acıyı sığdırmış kelebek kadar umutlu. Peşinden koşulan otobüsler, sigara paketi unutulan banklar. Umutlarını çürüten, en ücra sokaklarda mendil satan çocuklar da benim. Sonra radyo da sevdiğin şarkı çalıyor, sonra hafif bir yağmur. Maneviyatı odak noktasına koymuş, hayat felsefesi gece olan bir insanım. Mutlulukları su kadar saydam, mutsuzlukları gece kadar derin bir insan. Yosun tutmuş kaldırımlar da çocukluğunu arayan, uçsuz bucaksız sahiller de sigara izmariti ezen evsiz de benim.. "Bir papatya konuşurur durur, şurda, ağzımın kenarında."