Caddeye aşağı yürüyordum ki, paket için arkamdan seslendi. "Kalsın, kalsın!" diye cevap verdim. "Size bağışlıyorum. Ufak tefek değersiz şeyler. Dünya malım hemen bundan ibaret!" Akşamın alaca karanlığında, ümitsiz yankılanan kendi sözlerim dokundu bana, ağlamaya başladım.