Bazen sessizleşir insan, Sustuğundan değil, Sesini duyurmak için. Bazen mutsuzluğa düşer insan, Yok olmak için değil, Daha güçlü ayaklanmak için.
Bazen bazı şeylerin telafisi olmuyor. Söylenmemiş bir sözün pişmanlığı, yaptığın yanlışların pişmanlığı, unutamamanın pişmanlığı, vazgeçemeyişin pişmanlığı.. hani derler ya insan birine geç kalır diye oysa insan en çok kendine geç kalıyor. İnsan yalnız kalınca anlıyor kendine geç kaldığını. Ama anlamak yetmiyor çünkü pişmanlık denizinden çıkamıyor insan. Ne ayağı yere basıyor ne vazgeçebiliyor ne unutabiliyor ne de gidebiliyor...
Reklam
Kendimce
Zamanın yittiği günler vardır. Sözlerin bittiği, gülüşlerin yok olduğu. Bakışların donduğu, ellerin ayrıldığı. Bazı anlar vardır; Boşluğun içinde varlığını sürdürdüğün. Bazı anlar vardır; Yokluğun içinde var olan; Kalplerin yok olduğu, yaşamın hep var olduğu...
Mutsuzluktan ölmek üzeresindir ve kimse bunun farkında değildir. Zaten de kimsenin fark etmesini istemezsin. Nasılsın derler iyiyim dersin. Oysa iyi olan birşey kalmamıştır bu dünyada. Bunu söyleyemezsin. Maskeni takar yalandan gülümsemeni yüzüne yerleştirir yoluna devam edersin. Birşeyleri değiştirmek elindedir belki ama buna cesaretin yoktur. Bildiğin tek şey yorgun oluşun, artık tükenmiş hissedişin... £.¥
Serzeniş
Sen can olmak yerine, Yara olmayı seçtin..
Serzeniş
Kendi kevaşesini diriltmek için bakire kurban edenlerle dolu ortalık..
Reklam
Geri16
67 öğeden 61 ile 67 arasındakiler gösteriliyor.