Herkes günün birinde kendisini babasından, öğretmenlerinden ayıracak adımı atmak, bir bakıma yalnızlığın tokadını yemek zorundadır, ne var ki insanların çoğu buna pek katlanamaz, kısa süre sonra yine siner, kendilerine sığınacak bir yer ararlar..
Her insanın yaşamı, onu kendine götüren bir yoldur, bir yol denemesi, bir yol taslağıdır. Hiçbir insan tamamen kendisi olamamıştır, yine de herkes gücü yettiğince ilerler bu yolda, kimi biraz daha gözü açık, kimi biraz daha gözü kapalı.
Kendinizden öylesine uzaklaşmışsınız ki, yumurtayı bile nasıl sevdiğinizden emin değilken ve çok zaman “Fark etmez” diyerek her sonuca tahammül gösterirken, hayati kararlarınızda kendinizden ne kadar emin olabilirsiniz ki ..
Hayır demeyi bilmeyen, sınırları ve prensipleri olmayan kişiler zamanla öz saygılarını kaybederler. Sağlam bir karakter evetlerden çok hayırlarla inşa edilir.