Şimdi öyle mi...?
Cep telefonu internet yoktu.. mahallede sevdiğimiz kişileri görmek için tur atar, evdeki telefonlarımızdan bi şekilde bulduğumuz telefonunu arar sesini duyar kapatırdık. sesini duymak bile yetiyordu hesap edin artık o yılları. görmek ise bambaşka bir duyguydu. radyoda istek yaptığımız parçalar eşliğinde kibritçi kız misali müzik bitene kadar hayaller kurardık. teneffüslerin gelmesini dört gözle bekler zil çalar çalmaz kendimizi okulun bahçesine atardık. göremeyince anlardık ki bugün gelmemiş. çünkü daha ilk teneffüste birbirimizi görme yerimiz belliydi. işte biz sevginin en masum temiz ve saf olduğu dönemleri idrak ettik..şimdilerde ise gençlik bitmiş. iki günlük ten sevdalarına aşk adı vermiş, menfaati sevgi görmüşler...halbuki biz bir simiti katıksız yer halleyi ikiye bölerek paylaşırdık.. teknoloji geliştikçe ve zaman geçtikçe gerçek aşklar öldü ve sevgi kaybetti malesef.....
İnsan ölürken değil yaşarken kimsesiz kalıyor ....vakit gece ..ruh Kibritçi Kız gibi ölüm döşeğinde...bunlar hep bir rüya olsa da uyanabilsek keşke ...🥀
Rory Gilmore Kitap Listesi
1.) 1984 - George Orwell ✅
2.) Huckleberry Finn'in Maceraları - Mark Twain ✅
3.) Alice Harikalar Diyarında - Lewis Carroll ✅
4.) Kavalier & Clay'in Maceraları - Michael Chabon
5.) İnsanlık Suçu - Theodore Dreiser
6.) Angela'nın Külleri by Frank McCourt ✔️
7.) Anna Karenina - Leo Tolstoy ✅
8.) Anne Frank'ın Hatıra Defteri -
Acemice - 3
Az önce bir hikaye okudum.
Hikaye de kız ve babasının arası bozuk, tabiki barışıyorlar.
Yazar, adamın hislerini öyle güzel anlatmış ki; adamın bir "kızım" demesi var.
Gözümden yaş aktı resmen.
Biz o kelime için neler vermezdik be. İçten gelen şefkat dolu bir "kızım" kelimesi tek ihtiyacımızdı, bir de güvenip, başımızı yaslayacağımız bir omuz. Babamızın prensesi olmasakta olurdu. Ama "külkedisi" olmayı bile çok gördüler bize.
Bizde "kibritçi kız" olduk, ama bizim bedenimiz değil kalbimiz dondu.
