" Neden böyle yapıyorduk? Neden henüz sahipken bir şeylerin kıymetini bilmiyorduk? Neden o şeylere ne kadar çok ihtiyacımız olduğunu onları kaybetmenin eşiğindeyken anlıyorduk?"
"Belki birine ihtiyaç duymak, o olmadan hayatınızı
devam ettirememeniz değildi. Belki birine ihtiyaç duymak,
yanınızda o varsa her şeyin daha kolay olmasıydı."
O an anneme duyduğum sevgi adeta içimden taştı. O her zaman tam olarak ne yapılması gerektiğini biliyordu. Acaba hayat size bunu ne zaman öğretiyordu? Ne yapılması gerektiğini ne zaman öğreniyordunuz?