İslam dini ve onun çağlar ötesi rehberliğiyle yaşayan, onu anlamaya çalışan kimsenin merakı ve öğrenme yolları, tarih boyunca
asla tıkanmadı. İslam'ı öğrendikçe evreni ve insanı anlama merakı
artmalıydı ki hep öyle oldu. Ne zaman ki saf inanç insan nefsinin
kusurları ve cehaletin isiyle lekelendi, ayrışma ve düşüş o zaman
başladı işte. Kendi ruhumuza baktığımızda bunun sayısız kanıtlarını bulabiliriz gibi geliyor bana ...
“Kavga insanla kader arasında değil artık,
İnsanla kelime arasında...”
-Cemil Meriç-
Sayfa 15Kitabı okudu
“...guguklu saat misali, sunulan her fırsatta konuşmaya kalkmak, bu devrin müzmin hastalıklarından biridir.”
Sayfa 17Kitabı okudu
Çünkü biliyorum ki neye inanırsanız inanın, savunmak için yeterince kanıtınız olacaktır. İnsanlar
önce bir şeylere inanıyor, ondan sonra eldeki verileri inançlarına
göre yorumlayarak, bunun üzerine kimi zaman ömür boyu sürecek fikir(?) mücadelelerine girişiyor.
“Her bildiğini söyleme, her söylediğini bil...”
Sayfa 26Kitabı okudu
Tükettikleri kadar değil tasarruf ettikleri kadar insan olduğuna inanan insanlar gördüm ben
"Bilgisayarlar size duyuların hikayesini anlatamaz. Size kesin matematiksel tasarımı verebilir fakat eksik olan, o kaşlardır..."
Frank Zappa
Sayfa 245 - Tuti KitapKitabı okudu
Herkesin bilim adamı, herkesin bilim felsefecisi, herkesin din alimi, herkesin futbol yorumcusu olduğu bir toplumda “gerçekten uzaman aydın” bulma imkanımız gittikçe azalacaktır.
Kelimeler, düşünme birimlerimiz; anlamları ise düşüncelerimizin ta kendileri. Onlar olmazsa “biz” diye bir şey kalır mı acaba?
"Çeşitlilik, birlikte bağımsız düşünebilme sanatıdır."
Malcolm Forbes
Sayfa 249 - Tuti KitapKitabı okudu