onu kurtaracağımı düşünüyordu. ama kim kimi kurtarabilmişti şimdiye kadar? beni kim kurtaracaktı? ''kurtuluş'' dedim. ''ankara'da bir mahalle.'' fazlası değil. belki bir de bob marley'in en iyi şarkısı. daha fazla düşünmeye gerek yok. adı her yerde, kendisi yok! kurtulmaya gelmiyoruz dünyaya. daha da saplanmak için buradayız. dibine kadar. onun için çürüyor bedenlerimiz ölünce.
Sayfa 67Kitabı okudu
Tek isteğim,kendimi öldürüp küllerimden yeni bir ben yaratmaktı.
yaşadığımız hayatı bir başkası yaşasa mutlu olurdu. dünyayla bir sorunu olmazdı. ama benim tek düşündüğüm, tonlarca c-4'ü dünyanın merkezine koyup bir karpuz gibi parçalanmasını seyretmekti. belki de tek sorun şuyudu: biz ne istediğimizi bilememiştik hiçbir zaman. ve dolayısıyla her şeyi deniyorduk. belki görünce istediğimiz, uğruna yaşadığımız şeyi hatırlarız diye.
Sayfa 66Kitabı okudu
Yanıtı olmayan bir soru olarak geldim dünyaya.Ve sorusu olmayan bir yanıt gibide gidiyorum.
sadakat sadece kadın ile erkek arasında olmaz...
Sayfa 58Kitabı okudu
Ruhumdaki düğümler fazlasıyla sıkı.Kimsenin onları çözecek kadar ince tırnakları yok.Bense çoktan vazgeçtim tırnak uzakmaktan.
Sevmeyi bile öğrenebilirim yeniden, diyordum. Yeniden bir insan olabilirdim. Ama şimdi anlıyorum ki benim için artık çok geç. Ne bir pişmanlık duyuyorum, ne de gözpınarlarım ıslanıyor. Hiçbir şey hissetmiyorum. Hiçbir şey...
Sayfa 36Kitabı okudu
Sarsılması mümkün olmayan bir ruha sahipti.En büyük sarsıntıyı zaten kendisini tanımaya başladıği gün yaşamıştı.
Ben geceye geldim. Aya misafir oldum...
Sayfa 27Kitabı okudu
Sorarlarsa,"Ne iş yaptın bu dünyada?"diye rahatça verebilirim yanıtını:
"Yalnız kaldım.Kalabildim!Altı milyarın arasına doğdum.Ve hiçbirine çarpmadan geçtim aralarından.."
Ama birden fark ettim ki ne ben,ne de başka birisi hiçbir yere ait değildi.
Hiçbir yerde hiç kimse beklemiyordu beni.
Tabii bir mezar taşinin karşisinda durmak,kitabı son sayfasından açmaya,filmin son karesini yakalamaya benziyordu.
Başladığım noktaya döndüğümü görmek midemi bulandırıyordu.Bütün gözyaşları boşuna,bütün kanlar boşluğa dökülmüştü.
"Yorgun musun?"Bana sorulacak en yerinde soruydu.Evet diye bağıran bir stadyum dolusu ses duydum içimde.Çok yorgundum.Herkesten çok.Yorgunluğum tanrı kadardı.
ben düşünmüştüm her şeyi anlamıştım rüya olmadığını rüya olmayacak kadar olağanüstü bir hayatın olduğunu görmüştüm.
