Kinyas ve Kayra

"Seni anlıyorum" demek büyük bir yalandır. Kocaman bir yalan. Kimse kimseyi anlayamaz ve tanıyamaz dünyada... Var olan en sağlam zırh insan vücududur. İçindekileri en iyi saklayan kasa odur. Koridorlarında birikenlerin kokusunu bile yaymaz dışarıya. Deliliğin kokusunu, anormalliğin kokusunu duyamazsın yanında gazete okuyan adamın, otobüs durağında. Sadece gördüklerin vardır. Beş duyunun algıladığı kadar anlarsın aileni, sevgilini, çocuğunu. Dolayısıyla herhangi bir şeyi, birini anladığına, ama gerçekten anladığına emin olmak, sarıldığında arkasında ellerini kavuşturabilecek kadar o şeyi ya da kimseyi anlamak olağanüstü bir durumdur. Ve çok zaman isteyen söz konusu olağanüstü ilişki için olağanüstü bir insan olmak gerekir.

ve ailemi hiçbir zaman hak etmediğimi düşündüren davranışlarına bir tanesi daha eklendi. babam tekrar gözlüklerini takarken, tek bir soru sordu. sadece bir tane. 'iyi misin oğlum?'

ölümün de para gibi, yoktu dini.

dikkat çekmeyecek kadar sıradan, kadınların ilgisini çekecek kadar değişik konuşmalar yapardım kalabalık içinde.

pastayı yedik. hediyeleri açtım. annemler bir saat almışlardı. bu, benim için bir saatten çok daha fazlaydı. medenî dünyanın, “aramıza hoş geldin!” partisinin en önemli anıydı. gerçek hayatın altın anahtarıydı saat. bir hayat olduğunu, bir gün ve içinde yirmi dört saat olduğunu, iş, yemek, uyku, seks, tuvalet, sohbet için ayrılan zamanlara bölündüğünü bana hatırlatacak dev bir eşyaydı.

"Dağdan gelip bayırdakini kovmak, dağa hasrettendir!"

"Zaten geceleri sağır olur insanlar."