Kinyas ve Kayra

Bütün hayatımız boyunca beklediğimiz ve nereden geleceğini bilmediğimiz huzuru arıyoruz. Ve bitmek bilmez huzur arayışımız hayatta kalmamızı sağlıyor.

Insanın en zor, en acılı anında bile gülebilmesinin birkaç kelime de olsa sarkı mırıldanmasının mümkün olması o kadar garip ki.

Bir yerlerde insanları hapse atıyor olmalılar, başkalarını öldüresiye üzdükleri, derin mutsuzluklara ittikleri için. Belki cinayetlerin değil ama intiharların azmettiricileri oldukları için cezalandırılması gerekir birilerinin. Ama daha keşfedilmediği için, bunu yapmış olanları saptayacak bir makine, kandaki alkole benzemediği için kötü tek, bıraktılar beni de.

Bilemezlerdi ismimin Kayra ve beni hayatta tutanın ölüm olduğunu.l

"Ne iş yaptın bu dünyada" diye, rahatça verebilirim yanıtını

"Yalnız kaldım. Kalabildim! Altı milyarın arasına doğdum. Ve hiç birine çarpmadan geçtim aralarından.."

İnsanın kendiyle mücadelesi, bağımlılıklarını yok etmesiyle başlar

Bağımlı insan atlı karıncaya binmiş gibidir. Ne bir varış noktası, ne de bir ilerleme vardır hayatında.