Kinyas ve Kayra
“Kurtuluş” dedim. ‘Ankara’da bir mahalle.’ Fazlası değil. Belki bir de Bob Marley’in en iyi şarkısı. Daha fazla düşünmeye gerek yok. Adı her yerde. Kendisi yok. Kurtulmaya gelmiyoruz dünyaya. Daha da saplanmak için buradayız. Dibine kadar...
KİNYAS VE KAYRA
Ölüm!
" İçi ne kadar doldurulursa doldurulsun, yine de hafiftir hayat. Çünkü altı deliktir. Delikse ölümdür! Bütün kazançlar bu delikten kayıp gider. "Kinyas ve Kayra, Hakan Günday (Sayfa 493 - Doğan- Kayra)
Bugün televizyonda ölenler biz değildik. Ne güzel !..
Hep bu casus uydular. Onların işi ! Tepemizde dolanıp duran. Altı milyar paranoyak yaratan bu uyduların işi. Perdeleri açık oturmasın kimse. Asla!..
Sonunda bitti diyebileceğim, neredeyse zorla okuduğum bir kitap oldu maalesef. Kinyas ve Kayra isminde iki adamın iç dünyalarını anlatıyor eserimiz. Ama, Yarabbim, yani bir insanın kendisine yönelik bu kadar aman ben şöyle kötüyüm, yok ben bir hiçim, dünyada benden başkası bu şekilde hissedemez falan olayları ne bileyim çok yapay. Bittabi her insan apayrı bir dünya, kimse onun gibi olamaz. Burda bahsettiğim kendini, hele de nedensiz şekilde sadece hayal ederek, bu kadar küçük düşürmesi... Bilemiyorum belki bu bir hastalıktır. İnsanların hislerine karşı da asla salakça demek olmaz ama bana biraz yapay geliyor sadece. Neredeyse her satırda da bunları tekrarlamak artırıyor bunu.
Ama tabi ki kitaptan aldığım ders, hayatı ne olursa olsun bırakmamak, oldu. Belki de sadece zayıf ve güçlü insan tipini okuduk.
Çok okunması gereken ahım şahım bir kitap olduğunu düşünmüyorum. Vakit varsa okunabilir nitelikte.
İnsanın tek gerçek özgürlüğü yalnızlığıdır.
Büyük hayaller. İnanmak yetiyordu...
Çünkü iki gerçek ve bir insan var. Ölüm, hayat ve insan. Mahşerin üç boku.
Yarın, bugünü yaşanılabilir hale getiriyordu.
Uyku. İnsana verilmiş tek mucize. Kendinden geçmek. Gözlerini kapatıp huzura dalmak. Ve uyanıldığında yeniden başlamak.
