“Hiçbir yere ait olmayanları iyi tanırım.Her yere aitmiş gibi davranırlar.Ama uyuyabilmek için yapmayacakları şey yoktur.Yalanlarını kendilerine unutturmak için…”
"Yalan söylemek ve inandırmak içine işlemişti. Damarlarında bile yalan akıyordu. Ama bunu öğrenmeye mecbur kalmıştı. İçindeki gerçeği fark ettiği gün, o kadar korkmuştu ki gömüldükleri yerden çıkmasınlar diye üstlerine fazladan toprak atılan ölüler gibi kendi gerçeğinin...
Kimse kimseyi anlayamaz ve tanıyamaz bu dünyada... Var olan en sağlam zırh insan vücududur.İçindekileri en iyi saklayan kasa odur.Koridorlarında birikenlerin kokusunu bile yaymaz dışarıya.Deliliğin kokusunu, anormalliğin kokusunu duyamazsın yanında gazete okuyan adamın,otobüs durağında.
“Her şeyin farkına vardım. Farkına varılacak bir şey kalmayınca da “Sıradaki hayat gelsin!” dedim. Ne gelen var, ne de giden.”
Sayfa 26 - DOĞAN
“Seversin vazgeçmeyi. Bu işten de vazgeç. Mutluluğundan vazgeçtiğin gibi!”
Sayfa 23 - DOĞAN