22.23
"Ruhum insanların arasında sıkışıp kalmaktansa bir fotoğrafa hapsolmak istiyorum. Geçmişe duyduğum yüklü özlem canımı yakıyor. Kendime kızıyorum, artık burdasın ve bir daha yaşanmayacak şeyler onlar diyorum...özlem susmayınca mantık devreye giremiyor ki ne yapayım? Özlemler, hisler, geçmiş, zincirler. Fotoğrafları karıştırdım bugün, gülen suratlara, yaşanmışlara. Hepsinin kıymetini bilmeden yaşamışız, pandemiden şikayet ederken aslında o günlerde ki kahkahamı özlemişim.
Şimdi çok tuhaf hissediyorum kendimi, diyorum nereye böyle? Nereye gideceksin? Kimse kalıcı değil, suç sende mi yoksa bu insanlar mı fazla anlaşılmaz? Soru işaretleri keskin bıçaklar gibiler. Geldikleri kelimenin sonlarını kanatıyorlar. Ne yapacağını bilemiyor insan, nasıl devam edeceğini, unutacağını..."
Gece Bulutu
prometheus'un zincirleri ağırlaşmış, kartallar çoğalmıştı. kanayan bir vücut, kuruyan dudaklar eşliğinde tükenen çırpınışlar devam ediyordu... nereye kadar devam edecekti...
İttihad ve Terakki
Bilmem hangi çok eski kavmin
askerleri döndüğünde savaştan,
müthiş şölenler düzenlenir,
kırk gün sürermiş kutlanması zaferin.
Başında zümrütlü tacı,
omuzlar üzerinde taşınır tahtında
beyaz güller atarak halkına
gezdirilirmiş muzaffer hükümdar.
Ayaklarında kalın zincirler,
savaş esirleri gidermiş önünden,
deve yükü elmaslar, ipekler,
mağlup şahın atları, tahtı.
Ve sevdiklerinden bir vezir
görevlendirilirmiş her sefer;
oturup öylece yanıbaşına,
en coşkulu anları bekler,
her gülümsediğinde hükümdar,
kulağına fısıldarmış usulca:
“Gelip geçicidir her zafer.
Gelip geçicidir her zafer.”
Roni Margulies
Ah bir şu zincirleri kırsam bir gün dersin
Sen bu meselede bu gayede nicesin
Akıtırsın gözyaşını kezzap gibi
Söküp atamam dersin, pranganın dibi
Bilmezmisin prangaların biri
Şu vazgeçemediğin nefsinin esiri
Kes ağlamayı kalk ayağa dimdik dur
Sen de haydi sen de düşmana bir tokat vur
Vuramam dersin korkarsın
Sonra da kendini müslüman