Bir insan bir insanı bir şey görür, bu hayattır.
Bir insan bir insanı birçok şey görür, bu sevgidir.
Bir insan bir insanı her şey görür, bu aşktır.
Bir insan bir insanı hiçbir şey görür, bu doğu'dur.
Bir insan bir insanı görmez, bu ölümdür.
Yaşanmamış gençliğin
Şuursuz gecelerinde
Değerlenmemiş aşklar.
En iyisi bakmamak...
Güneşe gözlerini dikip bakarsan gözün bozulur .. Gözlük takıp bakarsan güneş bozulur.
Söylenmedik söz kalmamıştır: Buna inanabilirim. Bütün söylenmiş sözler duyulmuştur. Buna inanamam.
Benim ve hatta dünyanın sizden öğreneceği çok şey var küçüğüm...
"Ben senden bir şey öğrenecek değilim" deme, kendinden küçüğe.
Olsa olsa: "Senden benim öğreneceğim, senin benden öğreneceklerinden azdır" de.
Böylesi, gerçek olmasa bile, mantıkça doğrudur.
Çocuklara, yapamadıklarımızı anlatıp göstermeye yüzümüz ve zamanımız olmadığı için mi boyuna yaptıklarımızı öğretmeye çabalıyoruz.
Yaşam süreli güzelliklerin değişken çirkinliklere dengesidir.
Kim çıkardı seninle benim arama koydu, bu umud denen şeyi.
Çöz çözebilirsen bilmecesi .
Ben seni seviyorum. Bakalım sen bunu taşıyabilecek misin?
Sen taşıyamasan .. Ya da taşısan ..
Ben senin benim sevgimi taşıyamadığına, ya da taşıdığına dayanabilecek miyim? Yani ben bunu taşıyabilecek miyim?
Benim seni sevdiğimi taşıyıp taşıyamayacağım düşüncesi?
Bu onlardan sonra gelir.
Sözlerin bittiği yerde ise, duygular işi ele alır. (En aşağıda ellerle ayaklar; et kemik). En yukarıda gözler işi ele alır: Duyu.