12. Gezegen
Zecharia Sitchin12. Gezegen Gönderileri
12. Gezegen kitaplarını, 12. Gezegen sözleri ve alıntılarını, 12. Gezegen yazarlarını, 12. Gezegen yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gezegenin sıfatı olan şar ("en üstün hükümdar"), aynı zamanda
"mükemmel bir çember", "tamamlanmış devir" anlamına da gelir. Aynı zamanda 3.600 rakamı
anlamındadır. Ve bu üç terimin tanımı, yani gezegen/yörünge/3.600 sadece bir rastlantı olamaz.
Ve eğer Nefilimler, Dünya üstünde "insanı" yaratan "tanrılar" idiyseler, On ikinci Gezegen üstünde
Nefilimleri yaratan sadece evrim miydi?
Sümer metinlerinin bize verdiği bilgiye göre Tufanın ardından Nefilimler, tanrıların ve insanoğlunun
Dünya üstündeki geleceği hakkında uzun toplantılar yapmışlardı. Bu tartışmaların bir sonucu olarak,
"dört bölge yarattılar". Üçünde, yani Mezopotamya, Nil vadisi ve İndüs vadisinde insanlar
oturmaktaydı.
Dördüncü bölge ise "kutsal" idi; orijinal anlamı harfiyen "yasak, adanmış" olan bir terim. Sadece
tanrılara adanmış olan burası "saf diyar" idi; sadece izin ile yaklaşılabilen, izinsiz girmenin
sonucunun hiddetli muhafızlar tarafından tutulan "ürkütücü silâhlar"la hızla öldürülmek olduğu bir
yer. Bu diyar veya bölge TİL.MUN (harfiyen "füzelerin yeri") olarak adlandırıldı. Burası,
Sippar'dakinin tufan tarafından yıkılmasının ardından Nefilimlerin uzay üslerini yeniden kurdukları
yerdi..
"Ve bütün Dünya'nın dili bir ve sözü birdi."
üç farklı dil hâlinde farklılaşmış tek bir yazılı dil var elimizde:Mezopotamya’ca, Mısır/Hamice ve Hint-Avrupalı.
Soy ağacını da bilmek gerek diğer kaynaklardan ...
insanoğlunun Tufan'ı
izleyen üç dal hâlinde bölünüp büyümesi olarak kayıtlara geçirmiştir. Nuh'tan gelen ve onun üç oğlu
ardınca adlandırılan bu halklar ve ülkeleri; Mezopotamya ve Yakın Doğu topraklarında yaşayan Sam;
Afrika ve Arabistan'ın bazı kısımlarında yerleşen Ham ve Anadolu, İran, Hindistan ve Avrupa'daki
Hint-Avrupalılar olan Yafet halklarıdır
Ölçülü dozlarla insanoğluna bilgi veren Nefilimler, anlaşılan, bunu On İkinci Gezegenin Dünya
yakınlarına periyodik dönüşlerine denk aralıklarla yapmaktaydılar. Sanki bir başka "haydi ileri" emri
verilmeden önce, ancak Dünya ve On İkinci Gezegen arasındaki kalkış ve inişlere izin veren bu
dönem sırasında mümkün olabilen saha teftişlerinin, yüz yüze konsültasyonların "tanrılar" arasında
yer alması gerekmekteydi.
Tufandan birkaç nesil sonra, "Doğu'dan", yani Mezopotamya’nın doğusundaki dağlık bölgelerden gelen insanlar "Şinar (Sümer) diyarında bir ova buldular ve orada yerleştiler."
Nuh'un oğullarına tufan sonrası sözleri ...
Yerin bütün günleri devamınca,
ekme ve biçme,
soğuk ve sıcak,
yaz ve kış,
gündüz ve gece kesilmeyecektir.
Yaklaşmakta olan On İkinci Gezegenin başlatacağı muazzam gelgit dalgasının farkında olan
Nefilimler, insanlığın yok olması için and içerler.
Amos peygamberin sözleri ise pek açıklayıcıdır:
Rab'bin Gününü isteyenlerin vay başına!
Rab'bin Gününü niçin istiyorsunuz?
O ışık değil, karanlıktır...
öğleyin güneşi batıracağım,
ve güpegündüz diyarı karartacağım,
denizin sularını çağıran,
ve onları yeryüzüne döken odur.
Demek ki bunlar "eski günlerde" meydana gelen olaylardı. "Rab'bin Günü", Tufan günüydü.
İklimsel değişiklikleri ve Antarktik buz tabakasının dayanıksızlığını gözlemleyen Nefilimler, On İkinci Gezegenin yedinci "geçişi"nin yaklaşan felâketi başlatacağını fark etmiş olabilirler miydi?
Nefilimler, Tufanın Antarktika'dan ne zaman fışkıracağını nasıl tahmin edebilmişlerdi?
O gün, o uzak günde,
O gece, o uzak gecede,
O yıl, o uzak yılda-
Tufan meydana geldiğinde.