42 Derin Düşünce
Mark VernonEn Eski 42 Derin Düşünce Gönderileri
En Eski 42 Derin Düşünce kitaplarını, en eski 42 Derin Düşünce sözleri ve alıntılarını, en eski 42 Derin Düşünce yazarlarını, en eski 42 Derin Düşünce yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Mutluluk bir hayatın yan ürünüdür. Bir dereceye kadar, anlamı oldukça net. Hiç kimse boşlukta kendiliğinden mutlu değildir. İnsanların mutlulukları ne yaptıklarına ve kim olduklarına bağlıdır. Çünkü birilerini ya da bir yerleri sevmektedirler. Bu yüzden, "Nasıl mutlu olunur?" aslında dolaylı olarak başka bir soruya götürür: "Nasıl yaşamalıyım?" Öncelikli sorun bu olmalıdır.
Sayfa 20Kitabı okudu
Çevrimiçi çağ, arkadaşlığın neredeyse alınıp satılan bir mala dönüştüğü tek dönem değil, ama insanın değerini bu denli küçültmek bizi yeni ve korkutucu bir aşamaya götürmüyor mu?
Sayfa 110Kitabı okudu
Klimalı odalarda mevsimleri görmezden gelen ve gecelere elektrik ışığıyla meydan okuyan modern kentlilerin aksine, bahçeyle uğraşanlar bilgedir: onlar doğaya karşı savaşmayı bırakmış ve onunla birlikte çalışmaya karar vermişlerdir.
Sayfa 117Kitabı okudu
Su, ekmek ve giysi değerliydi, bunların dışında her şey lüks sayılırdı. Bugün, lüksler temel oldu: arabasız, televizyonsuz ve çamaşır makinesiz bir ev yoksul sayılır; su, ekmek ve giysi kamu hizmeti statüsünde.
Sayfa 121Kitabı okudu
İyi olan kırılgandır, ancak kırılgan olan da genellikle iyidir.
Sayfa 179Kitabı okudu
"Kendinize mutlu olup olmadığınızı sorarsanız, mutluluğunuz sona erer."
Hayatın bilgeliği, alışkanlıklarda ve seçimlerde, tutkularda ve tepkilerde belirir.
Daha sonra fark etti ki, mutluluk güneşe ve susuzluğa benziyor. Ne çıplak gözle doğrudan bakılabiliyor, ne de daimi olarak doyurulabiliyor.
Mutlu olmak istemdışı bir durumdur; üzerine fazlaca düşmek ona ulaşmayı daha da zorlaştırır. Ya da John Stuart Mill’in dediği gibi: “Kendinize mutlu olup olmadığınızı sorarsanız, mutluluğunuz sona erer.”
Mutluluk insanın karşısına tesadüfen çıkar. Ancak tesadüf yaşayarak yaratılır.
Birincisi, hazlar yalnızca tutkuları doyurur; onları tamamlayamaz, insanı doygun ancak mutsuz halde bırakır. İkincisi, insanlar bu tutkuların kölesi haline gelirler ve bu esaretin yarattığı mutsuzlukla acı çekerler. Üçüncüsü, bu kölece mutsuzluk, insanlar mutlu olmaya hakları olduğunu düşündükleri halde mutlu olamadıklarında iyice azar.
“İnsanların mutsuzluk korkusu o kadar büyük ki dikkati dağıtma vaadi içeren önemsiz şeylere sürü halinde koşarlar.”
Günün berraklığına ulaşmak kesinlikle mümkün değildi.