"...İnsan 80 yaşına varıp da yaşayacak az zamanı kaldığında bir ömrün bütün çabalarının, umutlarının, acılarının, sevinçlerinin sıfırlanmasını kabullenemiyor. Yaşamımın anlamı neydi sorusuna, hiçbir anlamı yoktu, cevabını vermenin ağırlığına dayanamıyor O zaman, bir virüsün yıkıcılığından medet umuyor, insanlığın bu enkazın altından kalkabileceği, başka bir dünyayı mümkün kılabileceği umuduna sarılıyor bir an, ama sadece bir an."(s.11 )
Oya Baydar'ın pandeminin ilk günlerinden (22 Mart 2020) 3 Ekim 2020'ye kadar tuttuğu notlardan oluşan kitapla hem bir yazarın ülkemizde ve dünyada yaşanan gelişmelere ilişkin duygu ve düşüncelerini hem de Covid-19'un toplumsal hayatımıza etkilerini gün gün öğrenme şansına erişiyoruz.Oya Baydar; günlüğünde, Covid -19'un ülkemizde ve dünyada yarattığı etkiyi, toplumumuzun salgına yaklaşımını, sivil toplumun her şeye rağmen mücadele etme çabasını, iktidarların pandemi sürecinde içine düştükleri çaresizliği, altmış beş yaş üstü insanların yaşadıkları kapanma günlerine ilişkin duygu ve düşüncelerini dile getiriyor.
Günlüğün genelinde ,Oya Baydar'ın seksen yaşında bir insan olarak pandemi sürecinde yaşadığı zorluklar nedeniyle,karamsar bir hava hakim olsa da Oya Baydar geçmişten bu güne taşıdığı mücadeleci kişiliğiyle yine de umudu elden bırakmıyor ve günlüğünü geleceğe ve gençlere olan umudunu dile getirerek sonlandırıyor.
"...Bundan sonra,günün karanlığına inat geleceğin filizlerine,o çoban ateşlerine yoğunlaşacağım.Söz veriyorum: 90 yaş günlüklerim daha iyimser ve umutlu olacak!.."(s.320 )
