“I never wanted to love. Not until you, liessa.”
Vee JLA aşkım yine şovunu yaptı. Bayıldım gerçekten. Mükemmeldi. Yani diyecek bir şeyim yok.
Sera ve Nyktos’un yeniden birbirlerine güvenme aşamalarını okumak harikaydı. Birincinin sonu ve bunun başında öğrenilenler biraz şok etmişti. Ve Nyktos’un yaptığına da çok kızmıştım ama onu da anlıyorum. Yine de sevemem, aşık olamam deyip tam bir aşk adamı olmasına da ayrı düştüm. Bi noktada kızdıracak bir şey yaptı ama ben bunun da bir nedeni var deyip hiç kızamadım ona ki haklıymışım da, neler yaşamış benim Nyktos’um. Sera’nın güçlerinin evrimi, artışı ve baş etme şeklinin anlatılışını da aşırı sevdim. Taç giyme töreni ve Nyktos’umun Sefa’ma verdiği ünvanın güzelliği beni yerlere düşürdü. Kolis de Kolis’liğini yaptı, gerçekten iğrenç ve zalim biri. Ama böyle bir son kesinlikle beklemiyordum. Sonda açığa çıkan şeyleri ağzım açık okudum. O kadar şaşırdım ki yani nasıl olabilir, ne, niye, hadi canım yok artık derken kendimi yedim. O kadar çok şey öğrendik ki. Bazı teoriler geliştirdim. Bakalım neleri doğrı tahmin ediyorum. Üçüncü ve son kitaba kavuşmak için gün saymaya çoktan başladım.
