Sevgi, nefretten daha güçlüydü, korkudan daha güçlüydü; sevgi, acıyı metanete, kullanabileceğim bir güce çeviriyordu. Yalnız değildim, yalnız ölmek zorunda değildim, hatta belki de hiç ölmek zorunda değildim. Nil’in acısı benim değildi. Onu kenara itebilir, kovabilirdim. Hatta tam şu anda, tam şurada dışlamıştım bile.