Öncelikle kitabı okumadan önce yazarın bir hekim arkadaşım olduğunu, kitabın gelirinin covidle mücadele sırasında ölen sağlık çalışanlarının çocuklarına burs olarak verileceğini yazmıştım.
Buraya bir inceleme yazısına benzer, ancak arkadaşıma yazdığım yazıyı paylaşmak istiyorum:
Doktor Libeh (Somalililerin hitabıyla)
İyi ki kitabınızı almışım, iyi ki okumuşum. Çok teşekkür ediyorum. Elinize, kaleminize, emeğinize ve tüm bu anıları bizimle paylaştığınız için yüreğinize sağlık.
Kitabın çok samimi, akıcı, içten bir anlatımı var. Zaten başladınız mı elinizden bırakamıyorsunuz...
Yazarın duyguları direk size geçiyor.
Ne hissettiğini ne yaşadığını öyle güzel anlatıyor ki, bu anlatıma daha önceki yaşanmışlıklar da eklenince kitap sizi tamamen sarıyor sarmalıyor ve içine çekiyor.
Kitapta Somali tarihiyle ilgili de bilgiler bulabiliyorsunuz. Yani hem didaktik, hem mizahi hem de hüzünlü yönü vardı kitabın.
Ben okurken kolay kolay gülmeyen bir insanım; bölüm 14 başta olmak üzere bır çok yerde ev halkı kahkahalarımı duydu. Buna karşın bölüm 18 başta olmak üzere çok hüzünlendiğim, etkileyici bölümler de oldu. Sünnetli kadınlara ve doktor beyin hastasına çok üzüldüm.
Bu ilk kitabınız lütfen devamını da yazınız. Hatta hep yazınız...
Tekrar teşekkür ediyorum; elinize sağlık...
