Ahmak
İnsanın eksik yanında hissettiği acısının sebebi, yokluğun keskin netliğinden kaynaklı değildi. Bu durum, yeri belli ölülere tutulan yaslara ise pek benzemiyordu… Acının en etkili silahı da her zaman için belirsizlikti.
Bilinmez vakit çok acımasızdı. Süregelenin, yaşanacak tüm zaman boyunca üstüne basa basa, ısrarla hatırlanmasıydı. Bu yüzden canı en çok acıtan hep müphem zamanlardı. Belki de “Ahmak”lık, acıyla baş etmenin bir yönteminden var olmuştu. Yadırgayanların, bir insana yakıştıramadığı kötü karakter örtüsüydü. Fakat bir başkası için acıyla baş edebilmenin tek yoluydu da aynı zamanda…
