Ahsen
Nazan ArısoyAhsen Gönderileri
Ahsen kitaplarını, Ahsen sözleri ve alıntılarını, Ahsen yazarlarını, Ahsen yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Yaşadıkça hayat bana hep sen kokacak..."
Adın aşk senin biliyorum. Kapıdan içeri girdiğinde tüm benliğimle "Hoş geldin" diyerek karşıladım seni. Kendime inat, senden habersiz, geldiğine şükrettim. Gitme... Bensiz kaybolursun.
"Kendime dokunmak, bakmak, kendimi yaşamayı istemekle başladı her şey. Üzerime yapışan başka hayatların kostümlerini çıkarttım. Yalınlığımla nefes almaya başladım artık.
Taklit hayatlardan arındığımda bir tesadüf, belki de bir tılsımla zihnime yerleşip, ruhuma eşlik etmeye başladın.
Sen, tamamlayıcım, hayatıma hoş geldin."
"Pek anlatılacak bir tarafı yok hayatımın. Yaşadım, yaşıyorum, belki biraz daha yaşayacağım fazlası değil..."
Yüzleşmekten kaçtığı her şey kare kare gözünün önünde canını yakıyordu.
Tutunamayan olmayı seçtiğimiz günden itibaren, tutunmak isteyenlerden de kaçar olduk. Gelenlere kapılar kapalı, duvarlar tellerle örülü her zaman.
Sayfa 84 - Nazan ArısoyKitabı okudu
Ahsen, 9 yaşında çocuk esirgeme kurumundan hakim bir karı koca tarafından evlat edinilen şanslı bir çocuktur. Ahsen'i evlat edinen Tuna Bey ve Sedef Hanım çocukları olmadığı için Ahseni evlat edilmişlerdir. Birkaç yıl sonra Sedef Hanım şans eseri hamile kalır ve Mert doğar Ahsen artık abladır. Disiplinli bir ailede yetişen Ahsen akademisyen olur Ahsen akademisyen olarak çalıştığı işyerinde Mustaf'a ile tanışır ve aşık olup evlenmeye karar verirler. Mustafa'ya bir araştırma görevi teklifi gelir Ahsen gitmesi için Mustafa'yı teşvik eder görevi kabul eden Mustaf'a uçağa biner ve gider. Ahsen'e bir telefon gelir ve uçağın düştüğü haberini alır. Mustaf'a huzura uçmuştur. Yoktur artık, buna sebep olduğu için Ahsen kendini suçlar ve kahrolur ağır depresyona girer, işi bırakır kendini biraz toplamak için herkesten, her şeyden uzaklaşmak ister ve yola çıkar. Aynı Gökyüzünün altında ayrı acılar çeken başka hayatlarda vardır...Okumanın hızına kaptırmış giderken,birden yok artık dediğim bir kitap. Bir kaç sayfa sonra, aaaa dediğim bir kitap. Alın okuyun derim. 
Nazan
Kimin suçlu, kimin haklı, kimin masum olduğu bilinmeyen bir pişmanlığın ne anlamı var ki şimdi?
“Kalbimde kocaman bir deniz. Dalgalar, rengarenk balıklar, mercanlar kadar saldırgan canlılar, kum çakıl derken vurgun yedi zihnim. Diplerde aradığım mücevhermişsin meğer. Sana ulaşmak için yediğim vurgunla ruhumu ruhuna teslim ediyorum. Al senindir, ne yaparsan yap. İster sakin kumluk olan bir kıyıya istifle güneşinle parlat beni, istersen sert kayalıklara çarptırıp yeniden kendine çek azgın dalgalarınla.”
#nazanarısoy #ahsen #okuyorum #kitaplıntısı #alıntı
Sayfa 122Kitabı okudu
Ahsen için baba, sırtını yaslayabileceği yıkılmaz bir duvar, gözyaşları ile yıkayacağı bir omuz, bir bakışı ile güvende olduğunu hissedebileceği bir çift göz, düştüğü yolda dizleri kanarken tutup kaldıracak bir el olmalıydı ama bu rolü oynayacak kahraman yoktu.
Ortada bir baba vardı. Üvey de olsa bir babaydı ama Ahsen’in babalık tanımını tam manası ile karşılamıyordu. Bunu anlaması için yıllarca, hatalar okyanusundan kıyıya ulaşmaya çalışmak zorunda kalmıştı.
#nazanarısoy #ahsen #okuyorum #kitapalıntısı
Sayfa 21Kitabı okudu
Yüzleşmekten kaçtığı her şey kare kare gözünün önünde canını yakıyordu.!
“Kalbimde kocaman bir deniz. Dalgalar, rengarenk balıklar, mercanlar kadar saldırgan canlılar, kum çakıl derken vurgun yedi zihnim. Diplerde aradığım mücevhermişsin meğer. Sana ulaşmak için yediğim vurgunla ruhumu ruhuna teslim ediyorum."