Beklediğim, hayatın durgun akışı değil, hareketti. Coşku, tehlike, duygulanmak için hareket istiyordum. Durgun yaşantımızda harcanmayan enerji fazlalığı vardı içimde..
Sen yaprakları otları kıskanıyorsun çünkü onları yağmur ıslatıyor. Sen yaprak,ot,yağmur olmak istiyorsun oysa, bunlar dünyadaki diğer güzel,genç ve mutlu olan şeyler gibi benim sadece mutlu olmama vesile oluyor.
Mutluluğun, başkası için yaşamak olduğu, eskiden doğru ve kolay anlaşılır bir kavram gibi gelirdi bana, oysa şimdi bunu anlayamıyorum.İnsan kendisi için zevkle yaşayamadıktan sonra niçin başkaları için yaşasın ki?