Zygmunt Bauman ve Leonidas Donskis, eski zamanlardan modern zamanlara kadar kötülüğün, şeytan formunda, tanımlanabilir ve tanınabilir, elle tutulması ve dolayısıyla mücadele edilmesi daha kolay olan katı hâlinin karşısında, modern zamanların sinsi, belirsiz, form değiştiren ve kanması daha mümkün olan hâlini; akışkan kötülüğü inceliyorlar.
Modernitenin tüm kurumlarını hedef alan bu ikili, oluşturulan sistematik körlüğü bizler için görünür hale getiriyorlar. Siyah ve beyaz kadar açık olan “katı kötülüğün” karşısına iyinin ve sevginin içine gizlenmiş “akışkan kötülüğü” tanımlayarak bizleri sosyal çevremiz hakkında düşünmeye sevk ediyorlar.
Keyifli okumalar.
Politikacılar yönetiyormuş taklidi yapıyorlar, ekonomik güç sahipleri de yönetiliyormuş gibi yapıyorlar. Tarzı bozmamak için de insanlar her birkaç yılda bir kendilerini oy sandıklarına götürüp vatandaş olma taklidi yapıyorlar.
Zygmunt Bauman, farklı bir düşünür ve de sosyologtur.
Her ne kadar kitap, Leonidas Donskis ile karşılıklı 'söyleyişlerinden' meydana gelmişse de, aslında Zygmunt Bauman'a ait düşüncelerin somutlaşması olmaktadır.
Kitabın arkasındaki yazının çok iyi bir özet olduğunu da belirtelim: "Kötülüğe dair bir şey yok, ezelden beri
