ALİ'NİN ROMANI
GÜL GÜLERYÜZ
261 SAYFA
Dedesinin köyünü düşündü. Uzun yıllardan beri yaşlılardan başka kimse yaşamıyordu köyde. Onlar da dalları olmayan ağaçlar gibi kuruyup gidiyorlardı. Oysa hep beraber yaşasalardı evlat, baba, dede, torun; yeşertselerdi oraları. "Mevcut az" bahanesiyle öğretmenler kazındı köyden, meydan imamlara
