Anadolu İnançları
İsmet Zeki EyüboğluSözler ve Alıntılar
:D :D
Bir başka masal daha vardır Ay üstünde. Ay'ın annesinin bir gece çok işi varmış. Gökyüzünde çıkıp evreni aydınlatmak onun göreviymiş ya da sıra onunmuş. Bütün yıldızlar sıra ile evreni aydınlatırmış. Gündüz bu işi Güneş yapmış. Ay ise sıranın kendinde değil annesinde olduğunu ileri sürerek o gece evreni aydınlatmaya çıkmamış. Ay'ın annesi ise: " Kızım çık evreni benim yerime bu gece sen aydınlat, bak benim işim var, öteki kardeşlerine ekmek yapmak için hamur yoğuruyorum, ellerim unlu, hamurlu." Ay gene direnmiş, "evreni aydınlatma sırası senindir." deyip durmuş. Buna kızan annesi de hamurlu eliyle Ay'ın yüzüne tokadı yapıştırmış, Ay'ın yüzü hamurla sıvanmış. İşte geceleri Ay'da görülen bu leke, bu hamur bulaşığı imiş.
Sayfa 51Kitabı okudu
Güneş insanlara kızınca, gücenince kuraklık başlar, yağmur yağmazmış. İşte Anadolu'nun birçok yerinde bugün düzenlenen yağmur duası güneşin gönlünü yapmak, yağmur yağmayı sağlamak içindir. Bu inanç da eskiçağ Anadolu dinlerinden kalmadır.
Sayfa 61Kitabı okudu
Halka seslenen bir dinin halka yabancı bir dille benimsetilmesi insanı tanrıya yaklaştırmaz, ondan uzaklaştırır...
Sayfa 18Kitabı okudu
Eski Türkler, Anadolu'ya gelirken, domuzla ilgili inançlarını birlikte getirdiler. Bugün Denizli ilinin adı eskiden Tunguzlu (Tonguzlu) idi. Bu ad, Türkçe "domuz" anlamına gelen "Tunguz (tonguz)" sözünden türemiştir. O ilde eskiden çok domuz yetiştirilirmiş. Anadolu'yu gezen eski gezginler, özellikle İbni Battuta, o yörelerde çok domuz olduğunu, Denizli iline de Tonguzlu dendiğini yazar.
Sayfa 126Kitabı okudu
Ay'la ilgili inançlar
Bir evde mutsuzluk, geçimsizlik mi var? Hoca düşüncesini bildirir:
"Bu evde Ay batarken düğün yapılmış, gerdeğe girilmiş, tarlaya varılmış." Bu fallar uzayıp gider.
Sayfa 47Kitabı okudu
Bir olayın doğal nedeni bilinmeyince onu büyüye, gizli güçlere bağlamak kolaydır. Üstelik bilimin gelişmediği, kişilerin yeterince aydınlanamadığı çağlarda bu eğilim daha hızlıdır.
Sayfa 15 - Derin Yayınları
Güneşin gözleri kamaştırması, güneşe bakılamamasıyla ilgili bir halk inanışı şöyledir: “Güneş çok güzel bir kızmış. Bütün gözler ona çevrildiği için bir türlü yeryüzüne çıkmak, insanlara görünmek istemezmiş. Erkekler ona baktıkça utanırmış. Annesi bakmış ki bu iş yürümeyecek, düşünmüş taşınmış. Güneşe birçok iğne vermiş. Dünyaya çıktığında kim senin yüzüne bakarsa bu iğneleri onun yüzüne batır, demiş. İşte insan güneşe bakınca gözlerinin kamaşması bundanmış.”