Mən fizika dərsindən bir alıb ikinci kursda qalaraq artıq hər şeyin məhv olduğunu hesab etdikdə bu cür qızarır və diksinirdim; bacımın mənə tapşırılan işini korladıqdan sonra da yenə eyni cür özümü məhv olmuş sayırdım. Sonra nə oldu? İndi, illər keçdikdən sonra bütün bunların məni necə məyus edə bildiyini xatırlayıb təəccüblənirəm. Bu dərdimlə də belə olacaqdır. Zaman keçdikdən sonra buna da laqeyd olacağam.