Anneme Mektuplar
Cengiz DağcıAnneme Mektuplar Gönderileri
Anneme Mektuplar kitaplarını, Anneme Mektuplar sözleri ve alıntılarını, Anneme Mektuplar yazarlarını, Anneme Mektuplar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yaşamak demek beklemek demektir bir bakıma.
Ben, yanıp kül olmadan önce, küllerim içinden yeniden doğmadan önce dünyayı görmeyecek, insanları anlamayacaktım.
Hayatımız böylesine zor ve çapraşık olmamalıydı. Doğmak, kendi ömrünü baskısız ve çilesiz yaşamak ve tabiî bir ölümle ölmek insanoğlunun hakkı...
Beklemek düş görmek demekten başka bir şey olamazdı.
Sen, Anne, beni ya bir yanım eksik doğurdun, ya da hayatta meçhul güçler benim ruhumda beni ayakta tutabilecek bir dengeyi kırdılar.
Küskünüm. Evet, küskünüm. Kendime, talihime, Tanrı’ya...
Hayattan hiçbir şey beklemiyorum diyorum ya, inanma; bekliyorum, Anne. Baharı bekliyorum; çiçekleri, kelebekleri, soğuk vücudumu ısıtacak olan güneşli günleri bekliyorum.
Taşlaşmış bir dünya içinde yalnızca sen ve ben; ve üzerimizde gökyüzü. Zamanı tanımamıza, zamana ayak uydurmamıza gerek yok. Zaman bizim değil, biz zamanın ustasıyız burada. Göğün mavisi gibi, ışıltılı iki yıldız gibi...
Korkuyordum. Günümüzün gerçeklerinden, seslerden, şarkılardan, sokaklardan, mezarlıklardan; her şeyden korkuyordum, Anne. Hazırlıksız gelmiştim dünyaya. Yeryüzünde tabiatın, rüzgâr ve kasırga gibi mucizeli gücünden başka, insanoğlunun hayatını yönelten, ruhunu ve bedenini yaralayan, hattâ öldüren başka güçlerin de var olduğunu ancak şimdi anlıyordum.
Yalnızdım. Yüzüme bakacak, elimi tutacak, yüreğimi ısıtacak bir tek kişi yoktu dünyada. Ben hiç’tim.
Önemli olan bendim; benim varlığımdı; benim hayatımdı önemli olan.
Ben yalnız değilim gayrı,
Korkutmaz beni geceler.
Dolabımda saklı gün ışığı
Duamı okur pencereler.
Kendi kendimden kaçıyordum. Ya da kendimi hayattan saklayabilecek gibi bir yer arıyordum
Oysa seviyorum hayatı. Hayat bir şiir benim ruhumda, içim sevgilerle dolu. Özlemlerimi karanlıklar içine bırakıp dünyamdan ayrılmak istemiyorum.