İnsanların garip bir yönleri vardı; kendilerini, olduklarından daha da kötü gösteriyorlardı. Özde iyi olan bir insan, kimi zaman en kötü özelliğini bile açığa vurmaktan çekinmez.
Mutsuzluğu kırbaçlayan anılar geçmişin temellerini canlandırır, hatta eski günlerde içilen zehirlere hoş bir tat vererek geçmişi sevdirip, hatalarıyla mahvolmuş bir insanı gelecekteki umutlarından da mahrum bırakır.
#Çelkaş
Geçmişlerinden çok az sözederler, çok az hatırlarlar ancak gerektiğinde üç beş kelime ederlerdi. Bu da alaycı bir tavırla olurdu. Belki de doğrusu buydu. Çünkü birçok insanın geçmişini hatırlaması, enerjisini öldürüp geleceğe dair umutlarını yokeder.
#Bir zamanlar insan olan yaratıklar