Bu derlemedeki yazılar, geçmişi yorumlamak ve geleceği tayin etmek
için verilen mücadelenin ana mecralarından biri olan arkeolojinin
politikasına ışık tutuyor. Arkeoloji, üzerinde hak iddia ettikleri toprakla
aralarındaki tarihsel bağı ispat etmek isteyen ulusdevletlerin,
kendilerine şanlı bir geçmiş kurgulamak isteyen halkların ve toprak
gasplarını medeniyet anlatılarıyla meşrulaştırma gereği duyan
kolonyal güçlerin elinde etkili bir araca dönüşmüştür.
1980’lerden itibaren disiplin içinden ve dışından arkeoloji pratiğine
yöneltilen tüm eleştirilere rağmen, Irak’tan Filistin topraklarına kadar
21. yüzyılda yaşanan çatışmalar, arkeolojik eserlerin günümüzde hâlâ
savaş sahalarına sürülebildiğini gösteriyor. Bu derlemeye katkıda
bulunan yazarlar, ulusların inşa süreciyle beraber bilimler arasındaki
yerini sağlamlaştıran, kolonyalizmin himayesi altında serpilen ve
kapitalizmle eklemlenen arkeolojiyi, bu güçlerle arasındaki karşılıklı
üretim ve yeniden üretim ilişkisini gözden geçirmeye çağırıyor.
Hepsinden önemlisi, arkeologları, ölü topluluklarla değil yaşayan
insanlarla ve günümüzde hâlâ etkinliğini sürdüren nesnelerle
çalıştıklarının bilincinde olup buna uygun bir etik geliştirmeye davet
ediyor.
