Hayat hikayesinden, azminden, çabasından, aşkından çok etkilendiğim halk insanı Aşık Veysel
Çocukken geçirdiği çiçek hastalığı dolayısıyla gözlerini kaybediyor. Gözlerini kaybettikten sonra, 10 yaşındayken babasının oyalanması için aldığı sazı çalmaya başlıyor.
Daha sonraki zamanlarda 25 yaşındayken köylerindeki en güzel kız olan Esma ile evlendirmişlerdi. Ailelerin uygun gördükleri bu evliliğin olmasını ne yazık ki Esma istememişti. Ama yapacak bir şeyi olmadığı için mecbur kalmıştı. Evliliklerinden 2 çocuk dünyaya gelmiş fakat birisi bebekken vefat etmiş. Geriye bir kızı kalmış. Daha sonra eşi Esma başka bir adamla kaçınca geriye kızıyla birlikte kalmış.
Aşk hikayesi de oldukça etkileyiciydi. Eşine çok düşkün olduğu için onun bir gün kendisini terk edeceğini hissediyormuş. Ve çorabına bir mikat para koymuş eşi parası olmadığını fark ettiğinde çorabının içindeki bir demet parayı görünce anlamış ve geri döndüğünde Aşık Veysel'in yüzüne bakacak mecali bulamadığı için bir şey dememiş.
Şiirleri vatanın her karış toprağında bilinen halk ozanımızın hayatı da şiirlerinden ve aşkından ibaret .
Çok duygusal çok anlamlı okurken düşündüren bir kitap.
Harikaydı.
Okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum .
Âşık VeyselYavuz Bülent Bakiler · Tercüman Aile ve Kültür Kitaplığı Yayınları · 1986122 okunma
Aşık Veysel evli olduğu zamanlarda eşi başka bir adama aşık olur ve kaçmaya karar verir..
Gece uyumak için yataklarına girdikten sonra eşi kalkar, bohçasını da aldıktan sonra pabuçlarını giyer ve ardına bakmadan kaçmaya başlar.. Biraz aradan sonra ayağına bir şeyin vurduğunu fark eder.. Pabuçlarını çıkarttığında gördüğüne inanamaz..
Aşık Veysel’in tüm parası oradadır.. Kaçacağını anlayıp sahip olduğu her şeyi eşine bırakmıştır.. Ayrıca parayla beraber bir kağıt bulur..
Ve o kağıtta şu yazar;
“Al bu para ananın ak sütü gibi helal olsun, gittiğin yerde kendini ezdirme.. Bir de güzelliğin on para etmez bu bendeki aşk olmasa…”
Ben giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın..
Düğün olur bayram gelir
Dostlar beni hatırlasın..
Can kafeste durmaz uçar
Dünya bir han konan göçer
Ay dolanır yıllar gecer