"Babasının yanında pek fazla şımarır, geveze bir kuş, yaramaz bir kelebek olurdu."
Şu ana dek "babasının kızı" olarak anılan ben, bu alıntıyı her okuduğumda tebessüm ederim. O zamanlar en çok babamı severdim ve sadece ona karşı böyleydim. Umarım çok çektirmemişimdir. (:
İnsan çocukken almadan hep verici olabiliyor ama bu büyüdükten sonra çok zor; verici olmak değil, hep acı almak...