Aşk Şiirleri Antolojisi

Aydınlık

Uyan yârim, uyan, söndü yıldızlar Gün, karşı tepeden doğmak üzredir Her sabah güneşi seyreden kızlar Mahmur gözlerini oğmak üzredir Uyan yârim, sesler geldi derinden Karanlık oynadı, koptu yerinden İlk ışık, kapının eşiklerinden Şimdi bir gölgeyi koğmak üzredir Sevgilim, kapımı çaldı aydınlık Baygın gözlerimi aldı aydınlık İçime tıkandı, kaldı aydınlık Bu aydınlık beni boğmak üzredir

Sayfa 65

Erhan Kahraman

GELİYORSUN

Gel diyorum Mevsimlerinle bir geliyorsun Ayların tüm hüznü ve sevinci gözlerinde Geliyorsun Peşin sıra yıldızlar ay ve güneş Bana hiç yer kalmıyor geldiğin zaman Geliyorsun Aynanı kır ve at diyorsun Aynalardan kurtuluyorum Geliyorsun Bütün sözcükler yeni elbiseler giyiyor Özel bir güne ve takvime kavuşuyorum

Sayfa 297

Reklam

Erhan Kahraman

Arzıhal

Sen öte bahçede açalı gülüm bütün bülbülleri yandı içimin Dağıldı eczası sesin ahengin güzelin lezzetin rengin biçimin Öpüp kokladığım ellerin gülüm hayat ırmağıydı fidanlarıma Açardı yolumu anahtar sesin Gözlerin güneşti zamanlarıma Bir yetim çocuktur günlerim gülüm Seslerim kırıktır yatağım zindan Nolursun tezelden benide çağır Al götür yanına sevdiğim aman

Sayfa 83

HSK

@__Quiet__·

Sana adanmış bir ömürse bu Günahlardan kirlerden hırpalanmışsa Zaman gibi mekan gibi can gibi Öyleyse kuşat beni süsle beni al beni Sütbeyaz vakitlerde

Erhan Kahraman

SEN ASIL SUSKUNLUKLARIMI DİNLE

bir ırgat gibi çalıştım çok sesler biriktirdim dağıttım sonra hepsini bilmiyorum ne kadarı sende sende olmayan avare sözlerim hangi şarkıda ağlıyor şimdi bilmiyorum sen asıl suskunluklarımı dinle söndürmeye kıyamadığım yangınlar ordadır depremlerin şiddetini düşürür sözcükler sözcükler deli suları yatağına çeker uyutur usulca budur en büyük maharetleri sen asıl uykudaki ağzımı dinle gör nasıl açılır sır bahçelerine pencereler sen asıl suskunluklarımı dinle ordadır yazılmamış tarihi aşıklığımın çılgınlıklarımın boy fotoğrafları ordadır sen asıl suskunluklarımı dinle ve anla anla ki ne maceralarımdasın benimle

Sayfa 130

Erhan Kahraman

SEN YOKTUN ASLINDA..

Sen yoktun aslında ruhumu bir alev gibi yakıp kavuran hayalin vardı... Sen yoktun aslında içime isli bir duman gibi çökmüş acıların vardı... Sen yoktun aslında ben umutlarımla başbaşa çocuksu bir serüven yaşamaktaydım

Sayfa 117