Kanat, kuş için neyse; kanaat da insan için odur.
Sözün özü: Kuşu, kanat, insanı kanaat uçurur. Lakin kanat da kanaat de özü mahabbet olan, azığı sevgi olan bir kalbe muhtaçtır. Çoğa sevinip, aza üzülmek kanaat değildir. Kanaat, tükenmez bir hazinedir. Ancak, gayret edene, çalışıp da eline geçene razı olana.