“Kendini bilen, Rabb’ini bilir. Güzel sözdür. Rabb’ini bilen haddini bilir. Haddini bilen hayatı anlar. Kainatı ve cümle mahlukatı. Yaratılışı ve yaratılmışı. Tahammülü, sabrı ve şükrü. İyilik ve güzelliği…”
Adamak kolay, ödemek güçtür ve vaadin, yani verdiğin söz, borç gibidir; borç ise namus bilinir. Sözünün eriysen dürüstsün, namuslusun, güvenilir ve saygınsın. Yalanı diline doladıysan yalancısın, münafıklık alemeti taşıyorsun.
Bedenin bir uzvunda beliren hastalık tedavi edilmez veya edilemez ise diğer organlara, hatta bedenin tamamına yayılır. Bu, mukadder ve kaçınılmaz bir son demektir.